Tudor (dynastie)
Van Wikipedia
Tudor is de naam van de dynastie die het koningschap van Engeland van 1485 tot 1603 bekleedde. Van 1541 tot 1603 regeerden de Tudors ook als koning van Ierland.
De Tudors veranderden Engeland van een onbelangrijke staat in een machtige Renaissance-natie. Het Tudor-tijdperk was een enorme bloeiperiode voor de Engelse cultuur, waaronder literatuur, wetenschap, architectuur en handel. De Tudors versterkten ook de Engelse vloot en legden de basis voor het Britse koloniale imperium.
De vijf Tudor-vorsten waren achtereenvolgens:
- Hendrik VII (regeerde van 1485-1509)
- Hendrik VIII (1509-1547), een zoon van Hendrik VII
- Edward VI (1547-1553), een zoon van Hendrik VIII
- Maria I (1553-1558), een dochter van Hendrik VIII
- Elizabeth I (1558-1603), een dochter van Hendrik VIII
Een zesde Tudor-vorst was Lady Jane Grey, een afstammeling van Hendrik VII die gedurende negen dagen in 1553 koningin van Engeland was.
Het huis Tudor had zijn wortels in Wales. De stamvader van het huis, Owen Tudor (ca. 1400-1461), was een Welsh militair die hofmeester en later echtgenoot werd van Catherine van Valois, weduwe van Koning Hendrik V van Engeland.
Zijn kleinzoon Hendrik Tudor, Earl of Richmond, rebelleerde in 1485 tegen koning Richard III van Engeland. Richard sneuvelde in de Slag bij Bosworth en Hendrik werd tot koning gekroond. Hierbij kwam het huis Tudor aan de macht, ten koste van het huis York. Ook eindigden hiermee de Rozenoorlogen.
De meest invloedrijke Tudor-vorsten waren Hendrik VIII en Elizabeth I. Hendrik VIII was verantwoordelijk voor de afscheiding van de Kerk van Engeland van de Rooms-Katholieke kerk in 1534. Hij verenigde in 1535 Wales en Engeland tot één natie, en nam in 1541 ook de titel Koning van Ierland aan.
De dood van Elizabeth I in 1603 betekende het einde van de Tudordynastie in Engeland. Ze werd opgevolgd door Jacobus I van het Schotse koningshuis Stuart.
[bewerk] Stamboom
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
- (en) Tudor History
