Tuinduizendpoot
Van Wikipedia
| Tuinduizendpoot | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Geophilus longicornis Leach, 1815 |
De tuinduizendpoot (Geophilus longicornis) is een in Nederland en België zeer algemene soort uit de klasse van de duizendpoten (Chilopoda). De soort is nauwelijks te onderscheiden van sterk gelijkende verwante soorten.
[bewerk] Beschrijving
Het lichaam is zeer dun en langwerpig van vorm, de kleur is bleekgeel, de voorzijde van de kop en de antennes zijn meer oranje gekleurd, de lengte is ongeveer 20 tot 40 millimeter. De soort lijkt sterk op de compostduizendpoot (Haplophilus subterraneus), maar deze soort wordt veel langer tot 7 centimeter en heeft ook meer poten, 77 tot 83 paar. De Tuinduizendpoot heeft 'slechts' 49 tot 57 paar poten en heeft een relatief dikker lichaam. Beide soorten hebben als ze worden geboren reeds alle poten en segmenten, en krijgen er niet per vervelling eentje bij, zoals de gewone duizendpoot (Lithobius forficatus).
[bewerk] Algemeen
De soort jaagt in rottend materiaal op kleine prooien als insecten, spinnen en pissebedden. Omdat de soort zoals alle duizendpoten gevoelig is voor uitdroging, wordt alleen 's nachts gejaagd en houd de duizendpoot zich overdag schuil onder objecten als stenen en houtblokken of graaft tot 40 centimeter lange holletjes in de bodem. De duizendpoot heeft een voorkeur voor meer humusrijk bodemmateriaal, zodat beter gegraven kan worden. Als het vrouwtje de eitjes heeft afgezet in een holletje onder de grond, kronkelt ze zich om haar broedsel heen en bewaakt ze tot ze uitkomen. Bij verstoring rolt de soort zich op met de buikzijde en de pootjes naar buiten. De tuinduizendpoot is wijdverspreid in heel Europa en is geïntroduceerd in Noord-Amerika en in Australië.
