WarGames

Van Wikipedia

WarGames
Tagline	Is it a game, or is it real?
Regie	John Badham
Productie	Leonard Goldberg
Script	Lawrence Lasker, Walter F. Parkes
Hoofdrollen	Matthew Broderick Ally Sheedy Dabney Coleman
Muziek	Arthur B. Rubinstein
Cinematografie	William A. Fraker
Distributie	Metro-Goldwyn-Mayer
Uitgebracht	3 juni 1983
Genre	Drama, Thriller
Lengte	114 minuten
Taal	Engels
Land	Verenigde Staten
Budget	$12.000.000
IMDb-profiel
Filmportaal

WarGames is een Amerikaanse speelfilm uit 1983 met in de hoofdrol Matthew Broderick.

[bewerk] Plot

David Lightman (Matthew Broderick) is een jongen uit de eerste Whizkid-generatie en zoals veel van zijn tijdgenoten bij de opkomst van de computer voor thuisgebruik verslaafd aan computerspelletjes. Via een telefoonnetwerk probeert hij in te breken bij softwarebedrijven om zo nieuwe computerspellen te bemachtigen. Zijn schoolresultaten lijden overigens behoorlijk onder deze activiteiten, aan huiswerk komt de jonge middelbare scholier niet meer toe. Dit weet hij echter eenvoudig op te lossen door in te loggen op de schoolcomputer en zijn eigen cijferlijsten aan te passen.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst kan bepaalde details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.

Op een gegeven moment weet hij in te breken in een computer, waarvan hij denkt dat het een computer is van een computerspellenfabrikant. Het blijkt echter de hoofdcomputer te zijn van de Amerikaanse organisatie NORAD. De computer is gekoppeld aan een nucleair arsenaal van de VS. Eén van de spellen die hij tegenkomt, naast schaken en dammen, is het spel met de naam 'Thermonuclear Warfare' (Thermonucleaire oorlogsvoering of kernoorlog). Dit spel wil hij graag spelen maar het is beveiligd met een wachtwoord. Het lukt hem het wachtwoord te kraken en begint het spel te spelen. Hij weet echter nog niet dat hij ongewild heeft ingebroken op de computer van de Amerikaanse defensie en niet op een computer van een spellenfabrikant. Hierdoor zal het spel werkelijkheid worden. Een nucleaire oorlog dreigt. Het hoofdkwartier van de Amerikaanse organisatie NORAD komt hierdoor uiteindelijk in de hoogste staat van paraatheid (DEFCON 1 - Defense Condition 1, de allerhoogste staat van paraatheid van het leger). David zoekt samen met zijn vriendin Jennifer (Ally Sheedy) een manier om de computer te stoppen met het spel en uit handen van de FBI te blijven.

Om de computer van het Amerikaanse NORAD te kunnen stoppen is de hulp van de programmeur Dr. Stephen Falken (John Wood) zelf nodig, maar de programmeur leeft een kluizenaarsbestaan op een alleen door hem bewoond eiland. Sinds de dood van zijn vrouw en zoontje heeft hij een andere identiteit aangenomen en wil niets meer te maken hebben met defensie en de computer bij NORAD. De programmeur weet ook waartoe de computer in staat is: het is een door hemzelf ontworpen supercomputer die hij "Joshua" heeft genoemd. Falken leeft in afwachting van het moment dat de nucleaire oorlog zal uitbreken en de hele wereld weggevaagd zal worden.

Uiteindelijk lukt het David om Dr. Falken te overreden mee te gaan naar het hoofdkwartier van NORAD en Joshua te laten stoppen met het spel door de computer te 'leren' dat er bij een nucleaire aanval geen overwinnaars zullen zijn en dat zo'n aanval alleen maar zal leiden tot vernietiging van de hele aarde. Het enige spel wat Joshua wil spelen is het spelletje Boter, kaas en eieren (in het Engels bekend als 'Tic-Tac-Toe'). Wanneer beide deelnemers goed spelen zal dit spelletje altijd resulteren in remise, omdat niemand in staat is een drie-op-rij te maken.

Doordat Joshua uiteindelijk leert dat elke nucleaire aanval zal resulteren in het feit dat er geen winnaars zijn en alleen maar verliezers, stopt de computer met het uitvoeren van de aanval (uiteraad net op tijd, er is nog geen kruisraket de lucht in gegaan) en is het gevaar geweken.

[bewerk] Cast

Acteur	Personage	(Opmerkingen)
Rolverdeling
Matthew Broderick	David Lightman
Dabney Coleman	Dr. John McKittrick
John Wood	Dr. Stephen Falken
Ally Sheedy	Jennifer Katherine Mack
Barry Corbin	General Jack Beringer
Juanin Clay	Pat Healy
Kent Williams	Arthur Cabot
Dennis Lipscomb	Lyle Watson
Joe Dorsey	Col. Joe Conley
Irving Metzman	Paul Richter
Michael Ensign	Beringer's hulp
William Bogert	Mr. Lightman
Susan Davis	Mrs. Lightman
James Tolkan	FBI agent Nigan
David Clover	Stockman
Drew Snyder	Ayers
John Garber	Korporaal in ziekenhuis
Duncan Wilmore	Majoor Lem
Billy Ray Sharkey	Radar analist
John Spencer	Jerry Lawson
Michael Madsen	Steve Phelps
Erik Stern	Commandant
Gary Bisig	Tweede man
Gary Sexton	Technicus
Jason Bernard	Captain Knewt
Frankie Hill	Luchtmachtman Fields
Jesse D. Goins	Sergeant
Alan Blumenfeld	Mr. Liggett
Len Lawson	Mr. Kessler
Maury Chaykin	Jim Sting
Eddie Deezen	Malvin
Stephen Lee	Sergeant Schneider
Lucinda Crosby	Zuster in ziekenhuis
Stack Pierce	Luchtmachtman bij NORAD Gatehouse
Art LaFleur	Bewaker
Brad David Berwick	Eerste piloot
Martha Shaw	Mr. Kessler's secretaresse
Howie Allen	Jongen in video-arcade
Michael Adams	Travis
James Ackerman	Joshua
Jim Harriott	Omroeper
Tom Lawrence	Sergeant Sims
Frances E. Nealy	Bezoeker
Charles Akins	Majoor Ford
Glenn Standifer	Majoor Wenstein
Edward Jahnke	NORAD officier
Paul V. Picerni Jr.	Technicus

[bewerk] Achtergrond

Een van de elementen van het verhaal is dat computers op een gegeven moment de macht en uitvoering zelf in handen nemen en intelligentie kunnen ontwikkelen, om zo zelf een strategie en aanvalsplan te bepalen, maar ook kunnen leren van hun fouten.

[bewerk] Trivia

De lanceercode waar Joshua uiteindelijk achter komt is CPE 1704 TKS.
De studio gaven Matthew Broderick de arcade-spellen "Galaga" en "Galaxian" cadeau zodat hij thuis kon oefenen voor de arcade-scene.
De set van het NORAD commandocentrum was in die tijd de allerduurste ooit: ca. 1 miljoen dollar. Omdat de producers geen toegang hadden tot NORAD zelf moesten ze hun fantasie gebruiken. Regisseur John Badham zei achteraf dat de set veel mooier is dan het werkelijke NORAD, de set was "NORAD's wet dream of itself" (NORAD's natte droom over zichzelf).
De NORAD mainframe waar David zich toegang toe verschaft heet "W.O.P.R." in de film. In het echt heette de computer tegen 1980 "B.U.R.G.R."
John Badham was de regisseur die het werk overnam van regisseur Martin Brest (die werd ontslagen vanwege creatieve verschillen van inzicht), en een paar scenes van Brest zijn overgebleven in de film.
Schrijvers Lawrence Lasker en Walter F. Parkes werden vrienden met veel hackers gedurende hun research voor de film. Met behulp van die kennis schreven ze later de hacker-film "Sneakers" (1992).
De computer heette Joshua, naar Stephen Falken's overleden zoon. De mechanische computergestuurde arm in de film "Demon Seed" (1977) heet ook Joshua.
Het telefoonnummer dat David gebruikte om de NORAD W.O.P.R. te bellen was 399-2364.
Belangrijkste inspiratiebron voor de figuur Stephen Falken was de bekende fysicus Stephen Hawking. Deze was gevraagd om de rol te spelen in de film, maar hij weigerde omdat hij niet wilde dat de producers zijn handicap zouden exploiteren.
Vaak wordt gezegd dat een echte hacker, namelijk de beroemde Kevin Mitnick, model stond voor David Lightman, maar scriptschrijver Lawrence Lasker hield vol dat hij pas van Mitnick hoorde nadat de film voltooid was.
WarGames is de eerste film waarin de term "firewall" wordt gebruikt. Internet bestond al wel, algemeen wordt aangenomen dat internet begon in 1969.
James Ackerman (de stem van Joshua) sprak al zijn dialogen achterstevoren in om zo computerachtig mogelijk over te komen.
De computer in de kamer van David is in het echt een IMSAI 8080. De persoon die de computer leverde voor de film vertelde hoe Matthew Broderick een hele draaidag uitspaarde toen hij zelf uitvogelde hoe de computer werkte nadat de gebruiksaanwijzing kwijt was geraakt.
W.O.P.R. gaat door meer dan 150 mogelijke scenario's voor "Wereldwijde Thermonucleaire Oorlog", inclusief de scenario's "Zaire Alliance", "Gabon Surprise" en "English Thrust".
De W.O.P.R. zoals die te zien is in de film is een holle houten doos die met metaalverf was overgeschilderd. In de doos zat Special Effects Supervisor Michael L. Fink die het display van de W.O.P.R. aanstuurde via een Apple II computer.