Waterbed
Van Wikipedia
Het waterbed wordt al eeuwenlang gebruikt, al meer dan 3600 jaar geleden door de Perzen.
Inhoud |
[bewerk] Omschrijving
Een waterbed heeft een met water gevulde matras, dat een goede en gelijkmatige ondersteuning van het lichaam geeft. Men heeft het gevoel te "zweven". De matras moet zeer zorgvuldig gevuld worden, want luchtbellen geven storend geklots. En zelfs zonder luchtbellen vormt er zich mettertijd toch een scheiding vloeibaar-niet vloeibaar. Daartoe wordt de inhoud vaak in beweging gehouden. Sommige slapers storen zich dan aan het zeer lichte geronk. De matras moet ook bijverwarmd worden omdat het water anders het lichaam van de slaper te veel afkoelt. De keuze van de juiste temperatuur verhoogt het luxueuze effect van een waterbed. Aangezien het gewicht van zo'n matras behoorlijk groot is, kan het alleen op een stevig dragende ondergrond geplaatst worden.
De uitvinder van het waterbed is de Schot Neil Arnott in 1832. Hij gebruikte zijn vinding om doorliggen van patiënten te voorkomen tijdens een langdurig herstel.
[bewerk] Stabilisatie
Er is een keuze uit ongestabiliseerde, waarin het water volledige bewegingsvrijheid heeft, tot en met volledig gestabiliseerde waterbedden, waarin men al na een seconde stilligt. Hiervoor zijn binnenin de matras maatregelen genomen, zoals compartimenteren met cilinders of kamers, het 'hydraulische systeem' of met speciale fibermatten, het 'floating systeem'.
Ook zijn er waterbedden met een ingebouwde binnenveringsmatras.
[bewerk] Onderhoud
Aan het water moet na het vullen een conditioner worden toegevoegd voor het doden van algen en bacteriën.
[bewerk] Gebruik in de zorg
Gestabiliseerde waterbedden worden, net als bij de originele vinding van Arnott, in ziekenhuizen en zorginstellingen gebruikt voor patiënten die langdurig moeten liggen om doorliggen zoveel mogelijk te voorkomen.
Daarnaast zijn waterbedden meestal een basisonderdeel van snoezelruimtes.
