William J. Hardee
Van Wikipedia
William Joseph Hardee (12 oktober 1812 - 6 november 1873) was een Zuidelijke generaal in de Amerikaanse burgeroorlog.
Hardee werd geboren in Camden County, Georgia. Hij studeerde af van West Point in 1838 (als 26e in zijn klas van 45) en werd tweede luitenant bij de cavalerie. Hij vocht tegen de Seminole-indianen en in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog, waar hij gewond raakte in de Slag bij La Rosia. In 1855 publiceerde hij zijn boek Rifle and Light Infantry Tactics for the Exercise and Manoeuvres of Troops When Acting as Light Infantry or Riflemen (Geweer- en infanterie-tactieken voor oefening en manoeuvres van troepen in een rol als infanterie), dat populair bestond als Hardee's Tactics en de bekendste militaire oefen-handleiding werd tijdens de burgeroorlog. Van 1856 tot 1860 gaf hij les aan West Point in infanterie-tactieken; ook was hij commandant van het kadettenkorps.
In 1861 nam Hardee ontslag uit het United States Army en nam dienst in het leger van de Confederatie als kolonel. Hij werd al snel gepromoveerd tot brigadegeneraal, generaal-majoor en op 10 oktober 1862 tot één van de eerste Zuidelijke luitenant-generaals.
Hardee was commandant van een legerkorps tijdens de slagen bij Shiloh (1862), Perryville (1863), Stones River (1863) en bij het Beleg van Atlanta (1864). Hij verzocht om overplaatsing nadat John Bell Hood Joseph E. Johnston had vervangen als commandant van het Army of Tennessee in juli 1864, waarop hij commandant van het Departement van South Carolina, Georgia en Florida. In die hoedanigheid probeerde hij Sherman's Mars naar de Zee tegen te houden, zonder succes. In 1865 nam hij deel aan een laatste poging om Sherman bij Grant vandaan te houden, de Slag bij Bentonville, North Carolina, waarin zijn enige zoon sneuvelde tijdens een cavalerie-charge.
Na de oorlog vestigde Hardee zich op een plantage in Alabama. Hij was coauteur van The Irish in America, gepubliceerd in 1868. Hij overleed in Wytheville, Virginia en is begraven in Selma, Alabama.
