Wuxi
Van Wikipedia
Wuxi (Vereenvoudigd Chinees: 无锡 Traditioneel Chinees: 無錫 Pinyin: Wúxī, fonetisch: woe-sji; betekenis: "zonder tin") is een oude industriële stad in de provincie Jiangsu in China. Het ligt aan de oever van het meer Taihu, 128 km noordwestelijk van Sjanghai. In 2003 woonden er 4,25 miljoen in Wuxi en omgeving behorende bij de stad. De oppervlakte van de stad zelf bedraagt 1622 km². Het gebied Wuxi omvat 4650 km².
Inhoud |
[bewerk] Geografie
Behalve de stad Wuxi, behoren ook de steden Jiangyin en Yixing, evenals de districten Xishan, Huishan, Binha, Chong'an, Nancheng en Beitang tot het gebied.
De indeling van de stad is typisch voor oude Chinese steden met ruwweg cirkels rondom het centrum doorkruist door kanalen. Het hoofdkanaal wordt nog altijd druk bevaren.
Wuxi heeft een hete zomer, maar ook koude winters. De gemiddelde temperatuur is 15,4 °C en er valt maar zelden sneeuw. Op gemiddelde 35 dagen per jaar wordt een temperatuur van onder het vriespunt bereikt. Vanwege de ligging vlakbij de Oost-Chinese Zee heeft het een subtropische moesson zeeklimaat met gemiddeld 1048 mm regen per jaar.
[bewerk] Economie
Wuxi is een van de vijftien officiële investeringssteden en heeft twee grote industriële parken, gericht op nieuwe industrie. Tegenwoordig is de industrie gericht op de productie van textiel.
Er zijn drie zones gedefinieerd in Wuxi: een high-tech zone, een zone voor basisindustrie en een zone voor milieuindustrie. Dit zijn tevens de gedefinieerde speerpunten voor de economische ontwikkeling.
Volgens cijfers uit (2002) van de lokale regering, is 24% van de economische activiteit textielgerelateerd, 25% is industriële productie en nog 8% lichte industrie.
In 2003 had Wuxi een groei van 15% in de economische activiteiten.
De grootste buitenlandse investeerder in Wuxi is General Electric uit de Verenigde Staten. De grootste Europese investeerder is Siemens en de grootste investeerder uit de Benelux is Akzo Nobel.
[bewerk] Verkeer
Wuxi is verkeerstechnisch goed ontsloten.
Wuxi kan producten exporteren via de havens van Sjanghai op 165 km en Jiangyin op 38 km.
Vliegvelden in de omgeving zijn: Wuxi (binnenlands vluchten), luchthaven Sjanghai Pudong (internationaal) op 180 km, Sjanghai Hongqiao (internationaal) op 120 km en Nanking Lukon (nationaal) op 180 km.
Wuxi ligt aan de treinverbindingen tussen Peking-Sjanghai en Xinyi-Changxing.
Autosnelwegen die kruisen in Wuxi zijn Peking-Sjanghai, Sjanghai-Chengdu en Tongjiang-Sanya.
[bewerk] Cultuur
Wuxi is van origine een mijnbouwstad, welke volgens de legende zijn tinvoorraden heeft opgebruikt, vandaar de naam Wuxi. De stad ontwikkelde zich tot een kunst- en cultureel centrum. Verschillende beroemde Chinese schrijvers noemen Wuxi hun thuisstad.
[bewerk] Eten
Wuxi is bekend om de spareribs volgens de Wuxi-stijl.
[bewerk] Toerisme
Wuxi is een toeristische trekpleister in de Yangtze-delta en behoort tot de top-10 populairste toeristische plaatsen in China. In 2003 bezochten 438'000 overzeese gasten en 22 miljoen Chinese gasten de stad.
[bewerk] Natuur
Taihumeer: de stad is op de oevers van dit meer gebouwd. Beroemde plaatsen zijn Yuantou Zhu (het schildpadeiland) en Taihu Xiandao (eiland van de goden).
Xishan, Huishan: betekent letterlijk "berg van tin" en "berg van het goede hart". Dit zijn twee kleine heuvels in het westen van de stad.
Shanjuan: Een grot, die ontdekt is in 276 voor Chr. De betekenis van Shanjuan is gezegende grot.
Bamboebossen van Yixing: uitgestrekte wouden van bamboe.
[bewerk] Cultuur
Parken: Wuxi is beroemd om de vele private parken en tuinen. Li Yuan en Mei Yuan zijn goed bewaard gebleven parken. Xihui Gongyuan (Xihui park) aan de voet van de heuvel Xi Shan bevat ook historische kunstschatten.
CCTV-Filmstad: CCTV staat voor China Central Television. Dit is een themapark onder andere met decors voor Chinese films.
Lingshan: Een eiland met boeddhistische invloeden. Hier vindt men onder andere een reusachtig Boeddhabeeld en een "drakenfontein".
Het grote kanaal: Het kanaal tussen Peking en Hangzhou doorkruist de stad. Er zijn twee kanalen, het oude en het nieuwe dat in 1949 werd gegraven.
