Łajka jakucka
Z Wikipedii
| Łajka jakucka | |
 Suka rasy łajka jakucka |
|
| Inne nazwy | ros.: Якутская лайка, ang.: Yakutian Laika, niem.Jakutischer Laika |
| Kraj patronacki | Rosja |
| Wymiary | |
| Wysokość | psy: 55-56, suki: 52-55 cm |
| Klasyfikacja | |
| FCI | w trakcie rejestracji (ma należeć do Grupy V Sekcji 1) |
| Wzorce rasy | |
| • • • • • |
|
Łajka jakucka (ros. Якутская лайка, ang. Yakutian Laika) - jedna z ras psów, należąca do szpiców, zaliczana do grupy łajek.
 |
|
|
|
Spis treści |
[edytuj] Ogólna charakterystyka
Jest to pies w typie pierwotnym, pochodzący z Jakucji na terenie Rosji. Pies średniej wielkości, o mocnej budowie. Wykorzystywany przede wszystkim do zaprzęgów oraz jako pies myśliwski. Jest żywy i energiczny, o dużej pasji myśliwskiej i przyjaznym nastawieniu do ludzi. Wysoko ceniony przez myśliwych, jako pies wytrwały w polowaniu, obdarzony dobrym węchem, słuchem i wzrokiem. Odporny na surowe warunki klimatyczne.
[edytuj] Opis budowy
[edytuj] Wielkość
Wysokość psów w kłębie 55-56 cm (optymalna 55 cm), dla suk 52-55 cm (optymalna 54 cm). Proporcje budowy ciała 1,15-1,26 (długość tułowia / wysokość w kłębie).
[edytuj] Głowa
Głowa w kształcie klina, o wielkości proporcjonalnej do ciała. Czoło zaokrąglone i dość wysokie. Wyraźnie zaznaczony stop. Nos duży i dobrze rozwinięty, czarny lub brązowy, u psów z białym umaszczeniem dopuszczalne obszary bez pigmentu. kufa dobrze wykształcona, pod linią oczu umiarkowanie szeroka, krótka (około połowy długości mózgoczaszki). Fafle zaokrąglone i suche, przylegające. Zęby duże i białe, zgryz nożycowy lub cęgowy. Oczy szeroko osadzone, w kształcie migdałów, nie wystające i niezbyt zagłębione. Kolor oczu niebieski lub ciemnobrązowy. Możliwe występowanie jednego oka w innym kolorze niż drugie. Oprawa oczu czarna lub brązowa, u psów o białym umaszczeniu dopuszczalne obszary pozbawione pigmentu. Uszy szerokie u podstawy, trójkątne, ruchliwe, stojące lub na wpół postawione. Pokryte gęstym podszerstkiem. Uszy mogą być lekko położone do tyłu.
[edytuj] Tułów
Tułów z zaokrąglonym łukiem żebrowym, mocny i muskularny. Biodra wydatne, lekko nachylone w kierunku nasady ogona. Grzbiet prosty, szeroki i umięśniony, o długości dwukrotnie większej od uda. Krzyż mocny, muskularny i zaokrąglony. Klatka piersiowa szeroka, głęboka, o okrągłym przekroju. Ogon wysoko osadzony i zakręcony nad grzbietem.
[edytuj] Kończyny
Kończyny przednie proste, równoległe, mocne i umięśnione. Łopatki ukośnie ustawione i muskularne, łokcie blisko tułowia, przedramię proste, śródstopie krótkie i mocne. Przednie łapy z ciemnymi poduszkami i pazurami, mocno owłosione pomiędzy palcami, zwarte. Kończyny tylne dobrze rozwinięte z mocnym kośćcem i muskulaturą. Oglądane od tyłu ustawione są równolegle. Uda mocne, szerokie, muskularne, podudzie umiarkowanie długie i umięśnione. Staw skokowy wydatny, stopa mocna i pochylona. Tylne łapy duże, zwarte, mocne, z wydatnymi poduszkami i owłosieniem pomiędzy palcami.
[edytuj] Szata i umaszczenie
Włosy grube, proste, lśniące, z gęstym podszerstkiem. Obwite owłosienie na nogach, wokół szyi okazały kołnierz. Ogon bogato owłosiony długą sierścią. Umaszczenie różnorodne: białe z czarnym, lub szarym, z rudymi łatami lub biało-rude.
[edytuj] Chody
Szybki sprężysty kłus przechodzący przy większej prędkości w galop.
[edytuj] Historia rasy
Rasa ta opiera się na psach w typie pierwotnym, występujących w rejonie rzeki Kołyma w Jakucji, które były od wielu wieków wykorzystwane przez miejscową ludność do zaprzęgu i jako psy myśliwskie. Populacja tych psów stale się zmniejszała i ich przetrwanie zostało zagrożone. Rosyjscy kynolodzy podjęli starania objęcia ich ochroną i zorganizowania planowych hodowli, w celu zachowania cennego materiału genetycznego. Obecnie hodowla taka jest prowadzona w Jakucku, z zachowaniem użytkowego charakteru tych psów. W 2004 roku niemieccy hodowcy Erwin i Sabine van Wel sprowadzili łajki jakuckie do Europy. Udało im się rozmonożyć psy i obecnie prowadzą hodowlę łajek oraz samojedów, starając się również zachować obie rasy w typie pracującym, jako psy zaprzęgowe. Ich hodowla uczestniczy w naukowym programie zachowania tej rasy.
Rosyjscy kynolodzy rozpoznali łajkę jakucką jako odrębną rasę i przyjęli wstępny wzorzec. Wniosek o rejestrację rasy został zgłoszony również do FCI. Obecnie jest prowadzona procedura rejestracyjna, która trwa 10 lat i ma za zadanie między innymi uzyskanie kilku równoległych linii psów odpowiadających wzorcowi. W 2015 roku łajka jakucka ma zostać oficjalnie wpisana do V grupy FCI, do sekcji pierwszej ("północne psy zaprzęgowe"). Od kwietnia 2005 roku jest to rasa narodowa uznawana w Rosji, z prowadzoną księgą wstępną i możliwością wystawiania, bez prawa przyznawania CACIB. Ciekawostką jest fakt, że pierwszy pies tej rasy wystawiony w Rosji, zdobył od razu nagrodę najlepszego psa wystawy.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Spirit of Nordic - strona internetowa niemieckiej hodowli psów rasy samojed i łajka jakucka (w języku niemieckim, angielskim i rosyjskim); opis budowy psa, zawarty w tym artykule bazuje na tłumaczeniu informacji z tej strony internetowej
- ЯКУТСКАЯ ЛАЙКА - strona internetowa hodowli łajki jakuckiej w Jakucku (w języku rosyjskim)
