Żółtlica owłosiona
Z Wikipedii
| Żółtlica owłosiona | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | astrowce |
| Rodzina | astrowate |
| Rodzaj | żółtlica |
| Nazwa systematyczna | |
| Galinsoga ciliata (Raf.) S. F. Blake | |
| Synonimy | |
| Galinsoga guadriadiata Ruiz.et Pav | |
Żółtlica owłosiona (Galinsoga ciliata) - gatunek rośliny jednorocznej z rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Południowej. Do Europy została sprowadzona w W XIX w. przez ogrody botaniczne, skąd samorzutnie rozprzestrzeniła się w środowisku naturalnym.[1] W Polsce jest obecnie pospolita na całym niżu. Status gatunku we florze Polski: kenofit.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka[2]
- Łodyga
- Wzniesiona, rozgałęziona, osiągająca wysokość 20-100 cm. Cała jest gęsto, odstająco owłosiona (stąd gatunkowa nazwa rośliny).
- Liście
- Ulistnienie naprzeciwległe, liście szerokojajowate, ostro zakończone, o brzegach grubo ząbkowanych. Są wiotkie, bezogonkowe i całe obficie, odstająco owłosione.
- Kwiaty
- Zebrane w drobne (3-5 mm szerokości) koszyczki wyrastające na długich i owłosionych szypułkach. Brzeżne kwiaty w koszyczku to 5 kwiatów języczkowych o białych, 3-ząbkowych płatkach. Wewnątrz koszyczka żółte kwiaty rurkowate. Plewinki przeważnie nierozcięte, ich brzegi są tylko frędzlowane.
- Owoc
- Niełupki rozsiewane przez wiatr.
- Biotop, wymagania
- Siedliska ruderalne, przydroża, ugory. Roślina ruderalna. W uprawach rolnych jest chwastem. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Galinsogo-Setrietum[3]
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z żółtlicą drobnokwiatową. [4]
[edytuj] Ciekawostki
- W ziołolecznictwie ludowym okłady ze świeżego, zmiażdżonego ziela stosowane były przeciw egzemie. Herbata z ziela jest środkiem mlekopędnym, a zewnętrznie używana jest do przemywania ran. Świeże i suszone ziele ( zawiera proteiny i witaminę C. Okres zbioru: od maja do października. [5]
[edytuj] Przypisy
- ↑ Ekoportal
- ↑ Szafer, Władysław i Kulczyński, Stanisław. Rośliny polskie. Warszawa : PWN, 1953.
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 8301144394.
- ↑ Rutkowski, Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa : Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 8301143428.
- ↑ Czesław Bańkowski, Eugeniusz Kużniewski "Ziołolecznictwo Ludowe".
