Żółtlica drobnokwiatowa
Z Wikipedii
Żółtlica drobnokwiatowa | |
![]() |
|
Systematyka | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | astrowce |
Rodzina | astrowate |
Rodzaj | żółtlica |
Nazwa systematyczna | |
Galinsoga parviflora Cav. | |
Icones et Descriptiones Plantarum 1796 |
Żółtlica drobnokwiatowa (Galinsoga parviflora Cav.) jest gatunkiem roślin jednorocznych z rodziny astrowatych. Roślina pochodząca z Ameryki Środkowej i południowej (Meksyk, Peru, Chile). Wprowadzona do kolekcji europejskich ogrodów botanicznych w XIX w. pod koniec tego wieku rozprzestrzeniła się w nowym środowisku stając się uporczywym chwastem. W Polsce jest obecnie rośliną pospoltą na całym obszarze. Status gatunku we florze Polski: gatunek zawleczony, neofit.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Osiąga do 70 cm. W górnej części dość mocno rozgałęziona, pędy słabo gruczołkowato owłosione.
- Korzeń
- Ma krótki, słabo rozgałęziony korzeń palowy.
- Liście
- Naprzeciwległe, krótkoogonkowe, zaostrzone na szczycie, na brzegach ząbkowane. Najniższe liście na łodydze mają romboidalny kształt, środkowe są jajowate, a na szczycie łodygi są lancetowato wydłużone.
- Kwiaty
- Wytwarza drobne kwiatostany typu koszyczek z drobnymi białymi i żółtymi, rurkowymi kwiatami. Wyrastają one z kątów liści na długich słabo ogruczolonych, ale silnie owłosionych szypułkach. Białe płatki korony ich kwiatów są dużo mniejsze, niż u podobnego gatunku żółtlicy owłosionej, plewinki przeważnie 3-dzielne.
- Owoc
- Jeden osobnik tej rośliny może wyprodukować do 300.000 drobniutkich owoców - niełupek, które rozsiewa wiatr. Mogą one przetrwać w glebie nawet kilka lat nie tracąc zdolności kiełkowania..
- Biotop, wymagania
- Roślina ruderalna. Rośnie najliczniej na żyznej glebie ogrodowej, ale może występować także na przydrożach, ulicach, śmietniskach, zarówno w cieniu jak i miejscach nasłonecznionych.W uprawach jest trudnym do zwalczenia chwastem. Żółtlica rośnie bardzo szybko, zakwita już w cztery tygodnie od wykiełkowania. W ciągu roku może wydać dwa lub trzy pokolenia. Charakteryzuje się bardzo krótkim okresem wegetacyjnym, ale nasiona kiełkują stosunkowo późno, gdy gleba nagrzeje się do 12-15°C. Pochodzi z obszarów o cieplejszym od naszego klimacie i jest wrażliwa na mróz, mimo to rozprzestrzenia sie w naszym kraju. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Galinsogo-Setarietum[1]
[edytuj] Zastosowanie
- Dzięki dużej zawartości białka może być używana jako zielona pasza.
[edytuj] Ciekawostki
Roślina wskaźnikowa. Jest doskonałym wskaźnikiem jesiennych przymrozków, jej liście marzną dokładnie w temp. 0°C, a szczytowe części roślin w temp. -1, -1,5°C.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN