65 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

65. Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (65. dr OP) - pododdział Wojska Polskiego, sformowany w 1974 w Rozewiu.

Spis treści

1 Historia i powstanie
2 Wyposażenie
3 Dowódcy Dywizjonu
4 Ważne wydarzenia
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia i powstanie

Jednostka Wojskowa 4646 została powołana rozkazem dowódcy JW 5662 Nr 58 z dnia 6 października 1973 roku. Obecnie JW 4646 mieści się w Gdyni przy ul. M. C. Skłodowskiej 2.

Jednostka utworzona została w Rozewiu i była najbardziej na północ wysuniętą polską jednostką wojskową na lądzie stałym. Tworzono ją dosłownie od podstaw. Wprowadzane na uzbrojenie na początku lat 70. przeciwlotnicze zestawy rakietowe krótkiego zasięgu typu Newa były sprzętem bardzo nowoczesnym, ale i nieznanym. Od września 1973 roku kadra i żołnierze szkolili się w Centrum Szkolenia Specjalistów Artylerii i Radiotechniki w Bemowie Piskim. Był to szczególnie trudny okres przyswajania zupełnie nowej wiedzy.

Praktycznym sprawdzianem poziomu wyszkolenia kadry i żołnierzy stały się od 1975 roku strzelania bojowe na pustynnym poligonie w dalekim Kazachstanie. Następne takie strzelania jednostka wykonywała w 1979, 1985, i ostatnie w 1989 roku. Kolejne lata upływały pod znakiem dyżurów bojowych pełnionych w systemie obrony powietrznej kraju.

W latach 90. z inspiracji gen. bryg. Franciszka Żygisa - ówczesnego Szefa Wojsk Rakietowych i Artylerii WLOP, grupa specjalistów teoretycznie rozpracowała propozycję odbywania strzelań bojowych na krajowym poligonie w okolicach Ustki. Należało znaleźć znakomicie wyszkolony dywizjon rakietowy, który skutecznie potrafiłby te teoretyczne rozważania przeobrazić w czyn. Wskazany dywizjon, musiał być perfekcyjnie wyszkolony. Do wykonania tego zadania wyznaczono JW 4646. Obsługi bojowe skutecznie zniszczyły cele powietrzne typu P-15 i Koliber, o wymiarach znacznie mniejszych od celów rzeczywistych. Znakomicie wykonali to trudne pionierskie zadanie. Praktycznie udowodnili, że to co do wczoraj było niewykonalne, od dziś jest możliwe. Pomyślne wykonanie tych zadań otworzyło nowy etap w historii Wojsk Rakietowych w Polsce - czas strzelań bojowych z przeciwlotniczych zestawów rakietowych typu Newa na poligonie krajowym w Ustce.

W 1996 roku jednostka odbyła kolejny cykl strzelań doświadczalnych. Tym razem testowano możliwość skutecznego niszczenia kolejnych celów, rakiet typu Osa wystrzeliwanych z okrętów Marynarki Wojennej oraz celów typu R - 23 (RCP WR - 2) wystawianych przez samoloty nadlatujące od strony morza. I tym razem skutecznie "przetarli" nieznany do tej pory szlak.

W 1997 i 1999 roku uczestniczyli w ćwiczeniu poligonowym związku taktycznego połączonym ze strzelaniami bojowymi potwierdzając swoje znakomite umiejętności bojowe.

Godnym odnotowani jest też fakt, że żołnierze pododdziału technicznego tej jednostki kilkakrotnie przygotowywali, dostarczali i zabezpieczali strzelania bojowe innych jednostek rakietowych.

Dotychczasowe dokonania, wyniki kolejnych strzelań bojowych, kontroli i sprawdzianów jednoznacznie wskazują, że kadra tej jednostki to wysokiej klasy fachowcy w swoim zawodzie.

By utrzymać wysoką kondycję bojową, w trakcie codziennej działalności szkoleniowej kadra i żołnierze podnoszą swoje umiejętności poprzez treningi, różnorodne zajęcia i sprawdziany.

Jednostka była wielokrotnie wyróżniana przez przełożonych różnych szczebli i zajmowała wysokie lokaty we współzawodnictwie. Miano przodującego dywizjonu zdobyła w latach 1985, 1996, 1997,1999 i 2000.

Od roku 2002 miejscem stacjonowania jednostki jest Gdynia.

Obecnie zestawy Newa są zastępowane zestawami Newa SC. W nowym zestawie dodano elementy wykonujące cyfrową obróbkę ażeby zwiększyć niezawodność oraz zdolności bojowe. Wyrzutnia rakiet jest montowana na podwoziu czołgu T-55, natomiast kabina stacji naprowadzania rakiet oraz kabina dowodzenia na samochodzie MAZ-543. Dodatkowo zestaw został wyposażony w nowoczesny system identyfikacji „swój - obcy” oraz system pozwalający otrzymywać dane z nowoczesnych sieci dowodzenia obroną powietrzną.