Altair 1 (człon rakiety)
Z Wikipedii
| Altair 1 | |
| Producent | USA |
| Człon rakiet | Thor Able, Atlas Able, Atlas C Able, Blue Scout 2, Delta, Delta A, Delta B, Delta C |
| Materiały napędowe | stały materiał pędny |
| Rok pierwszego startu | 1959 |
| Rok ostatniego startu | 1969 |
| Koszt jednostkowy | 0,6 mln. USD |
| Osiągi | |
| Siła ciągu przy starcie | 12,45 (w próżni) kN |
| Impuls właściwy w próżni | 256 s |
| Impuls właściwy na poz. morza | 233 s |
| Maks. czas działania | 38 s |
| Wymiary | |
| Długość | 1,83 m |
| Średnica | 0,46 m |
| Rozpiętość | 0,46 m |
| Masa pustego | 30 kg |
| Masa maksymalna | 238 kg |
| Silniki | |
| Silnik 1. | X-248 |
Altair 1 - amerykański człon rakiet nośnych. Stanowił zwykle ostatni człon rakiet. Używany od 1959 przez całą dekadę. Napędzany silnikiem rakietowym X-248 na paliwo stałe. Doczekał się ulepszenia w postaci silnika X-248A - modyfikację oznaczono Altair 1A.
