Anthony Réveillère
Z Wikipedii
Anthony Réveillère (ur. 10 listopada 1979 w Doué-la-Fontaine), piłkarz francuski grający na pozycji prawego obrońcy. Mierzy 180 cm wzrostu, waży 77 kg.
[edytuj] Kariera klubowa
Réveillère jest wychowankiem klubu Stade Rennais FC. Do kadry pierwszej drużyny został włączony w 1997 roku przez ówczesnego trenera zespołu Guya Davida. W Ligue 1 zadebiutował dopiero w rundzie wiosennej, 3 lutego 1998 w zremisowanym 0:0 wyjazdowym meczu z Bastią. Nastoletni wówczas Anthony był za młody na pierwszy skład i w całym sezonie wystąpił ledwie w 8 meczach. Latem w Rennes zmienił się trener i nowy szkoleniowiec Paul Le Guen zdecydowanie postawił na Réveillère na prawej obronie Rennes. Zawodnik przez cały sezon spisywał się dobrze i rozegrał 32 mecze mając przy tym duży udział w zajęciu przez Rennes wysokiego 5. miejsca w lidze. W sezonie 1999/2000 Réveillère leczył kontuzję i zagrał mniej niż połowę ligowych meczów, a do składu wrócił rok później. Odzyskał formę, tak jak i drużyna Rennes, która zakończyła sezon na 6. miejscu, gwarantującym start w Pucharze Intertoto. W sezonie 2001/2002 Anthony był nadal jednym z filarów obrony bretońskiej drużyny i zdobył nawet swojego pierwszego gola w historii występów w Ligue 1 (w wygranym 2:0 meczu z FC Nantes).
W sezonie 2002/2003 Réveillère rundę wiosenną rozegrał w Rennes, ale zimą został wypożyczony na pół roku do hiszpańskiej Valencii. Był graczem podstawowej jedenastki drużyny Rafaela Beníteza, jednak nie błyszczał tak jak na boiskach Ligue 1. Rozegrał 18 meczów i zdobył 2 gole (wygranym 3:0 z Deportivo Alavés i zremisowanym 1:1 z Realem Sociedad. Z Valencią zajął 5. miejsce w lidze, dzięki któremu zespół awansował do Pucharu UEFA.
Latem 2003 Réveillère wrócił z wypożyczenia do Rennes, a niedługo potem mistrz kraju, Olympique Lyon zapłacił za niego blisko 5,7 miliona euro i zawodnik wyjechał do Lyonu. Do zespołu ściągnął go jego były trener z Rennes, Paul Le Guen. W barwach Olympique Anthony zadebiutował 1 sierpnia w przegranym 0:1 wyjazdowym meczu z Lille OSC. Od czasu debiutu niemal nieprzerwanie miał miejsce w podstawowym składzie. Grał w lidze (31 meczów, 1 gol) zdobywając mistrzostwo kraju oraz w Lidze Mistrzów, w której doszedł z Lyonem do ćwierćfinału. Także w sezonie 2004/2005 został mistrzem Francji oraz grał w ćwierćfinale Ligi Mistrzów, a sytuacja ta powtórzyła się w sezonie 2005/2006. Od początku sezonu 2006/2007 Réveillère nadal jest podstawowym zawodnikiem swojego klubu i wygrywa rywalizację na prawej obronie z François Clerc'iem. Z Lyonem odpadł w 1/8 finału LM.
| Sezon | Klub | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki |
|---|---|---|---|---|---|
| 1997/98 | Stade Rennais FC | Francja  |
Ligue 1 | 8 | 0 |
| 1998/99 | Stade Rennais FC | Francja |
Ligue 1 | 32 | 0 |
| 1999/00 | Stade Rennais FC | Francja |
Ligue 1 | 16 | 0 |
| 2000/01 | Stade Rennais FC | Francja |
Ligue 1 | 32 | 0 |
| 2001/02 | Stade Rennais FC | Francja |
Ligue 1 | 32 | 1 |
| 2002/03 | Stade Rennais FC | Francja |
Ligue 1 | 20 | 1 |
| 2002/03 | Valencia CF | Hiszpania  |
Ligue 1 | 18 | 2 |
| 2003/04 | Olympique Lyon | Francja |
Ligue 1 | 31 | 1 |
| 2004/05 | Olympique Lyon | Francja |
Ligue 1 | 33 | 0 |
| 2005/06 | Olympique Lyon | Francja |
Ligue 1 | 20 | 0 |
| 2006/07 | Olympique Lyon | Francja |
Ligue 1 | ||
| Łącznie w Ligue 1 | 224 | 3 | |||
| Łącznie w Primera Division | 18 | 2 |
1 Coupet | 2 Clerc | 3 Cris | 4 Müller | 5 Caçapa | 6 Källström | 7 Baroš | 8 Juninho | 10 Malouda | 11 Fred | 12 Réveillère | 14 Govou | 15 Diarra | 18 Ben Arfa | 19 Benzema | 20 Abidal | 21 Tiago | 22 Wiltord | 23 Berthod | 25 Hartock | 26 Fábio Santos | 28 Toulalan | 29 Squillaci | 30 Vercoutre | 31 Hima | 34 Rémy | 36 Idangar | 38 Benhamida | 39 Bettiol | trener: Houllier
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
Réveillère jeszcze za czasów gry w juniorskiej drużynie Rennes, reprezentował Francję na szczeblach U-15 (10 meczów), U-16 (20 meczów, 1 gol) oraz U-17 (6 meczów). Następnie trafił do kadry młodzieżowej U-21, a 11 października 2003 zadebiutował w pierwszej reprezentacji Francji za selekcjonerskiej kadencji Jacquesa Santiniego w wygranym 3:0 meczu z Izraelem, rozegranym w ramach eliminacji do Euro 2004. Brał także udział w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Niemczech, jednak przegrał rywalizację z Willy Sagnolem i na turniej ten nie pojechał.
