Antoni Kolczyński
Z Wikipedii
Antoni Kolczyński (Kolka, ur. 25 sierpnia 1917 w Zdunowie, zm. 19 czerwca 1964 w Warszawie), bokser, mistrz Europy, olimpijczyk.
Przed wojną walczył w wadze półśredniej. W 1937 został wicemistrzem Polski. w 1939 odniósł największy sukces życiowy zdobywając złoty medal na Mistrzostwach Europy w Dublinie. Rok wcześniej został uznany za najlepszego zawodnika meczu Europa-Stany Zjednoczone. Zajął drugie miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1938.
Przeżycia okupacyjne odcisnęły znaczne piętno na dalszej karierze Kolczyńskiego. Po wojnie nigdy nie odzyskał formy z lat poprzednich. Startował wówczas w wadze średniej. Wziął udział w olimpiadzie w Londynie 1948, a także w mistrzostwach Europy w Dublinie 1947 i w Mediolanie 1951, ale bez sukcesów. Czterokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski wagi średniej: 1946, 1947, 1950 i 1951. Stoczył trzy porywające pojedynki ze słynnym László Pappem, wszystkie przegrane. Wygrał natomiast z innym mistrzem olimpijskim Júliusem Tormą (w 1947; przegrał z nim w 1950). Zakończył karierę w 1952.
W karierze stoczył 238 walk, 216 wygrywając i 22 przegrywając.
Zmarł przedwcześnie w 1964. Pośmiertnie został uhonorowany w 1994 Nagrodą im. Aleksandra Rekszy.
