Antoni Potocki (literat)
Z Wikipedii
Antoni Potocki (pseud. Jerzy Grot ), polski literat i krytyk literacki, ( ur. 17 września 1867 w Kojdanowie, zm. 5 października 1939 w Warszawie), brat Józefa Karola. Odbył studia w Paryżu.
[edytuj] Twórczość
Autor zbioru nowel: „Martosia i my” (1899), studiów literackich o „Stanisławie Wyspiańskim” (1902) i „Marii Konopnickiej” (1902), „Szkiców i wrażeń literackich” (1903), „Polskiej literatury współczesnej 1860—1910” (1911—1912, 2 tomy), obok książki Feldmana najlepszego zarysu historycznego tego okresu literatury polskiej; z dziedziny historii sztuki: „Portret i krajobraz angielski” (1907), „Grottger” (1907, monografia); po francusku: „Mickiewicz” (1929); nadto licznych studiów i artykułów w czasopismach polskich i francuskich. Krytyk o bardzo rozległej kulturze, szerokiej skali odczucia, trafnej intuicji, szczerym entuzjazmie a o dużym talencie pisarskim. Mieszkał w Paryżu i tam był ośrodkiem polskiego ruchu kulturalnego i jego propagandy zagranicznej. Zmarł w Warszawie.
