Audley End
Z Wikipedii
Audley End - XVII wieczna rezydencja na peryferiach miejscowości Saffron Walden (hrabstwo Essex), na południe od Cambridge. Obecny budynek to mniej więcej jedna trzecia oryginalnego założenia pałacowego, niegdyś spektakularnego przykładu architektury okresu jakobickiego w Anglii.
Pierwotnie siedziba opactwa benedyktyńskiego, po kasacie zakonów przez Henryka VIII w 1538 przekazany jednemu z dworzan, Sir Tomaszowi Audley, który zamieszkał w byłych budynkach klasztornych. Wnuk obdarowanego, Tomasz Howard (pierwszy Earl Suffolk, Lord Skarbnik) przebudował rezydencję kosztem ówczesnych 200 tysięcy funtów aby nadawała się do podejmowania dworu króla Jakuba I. Tomasz Howard wraz z żoną w 1619 pod zarzutem defraudacji środków z królewskiej kiesy trafił do więzienia w Tower. Wkrótce, po wpłaceniu dużej kaucji został zwolniony, lecz nigdy nie powrócił do łask królewskich i umarł w Audley End w 1626.
Spadkobiercy Tomasza Howarda, nie dysponując środkami na utrzymanie pałacu, w 1668 za kwotę 50 tysięcy ówczesnych funtów sprzedali Audley End Karolowi II, który korzystał z rezydencji podczas częstych wizyt na torach wyścigów konnych w Newmarket. Pałac przeszedł z powrotem w ręce Earlów Suffolk w 1701 i stopniowo, w przeciągu następnego stulecia, został częściowo rozebrany, do rozmiarów, jakie posiada obecnie.
W 1762 jeden z kolejnych właścicieli, Sir John Griffin, późniejszy czwarty baron Howard de Walden i pierwszy Baron Baybrooke wynajął Capability Browna do przeprowadzenia gruntownej rearanżacji założenia parkowego i szkockiego architekta Roberta Adama do przebudowy pałacu.
W 1939, po wybuchu wojny, zarekwirowany przez wywiad brytyjski (Special Operations Executive) z przeznaczeniem na ośrodek szkoleniowy dla polskich cichociemnych. Niewielki pomnik w parku upamiętnia poległych w walce polskich komandosów.
