Bałałajka
Z Wikipedii
Bałałajka (bałabajka, z ros. - балала́йка) - rodzaj instrumentu muzycznego; należy do rodziny gitar (strunowy, szarpany), ludowy instrument rosyjski i ukraiński. Posiada trójkątny korpus rezonansowy i trzy struny. Współcześnie bywają, zwłaszcza na Ukrainie - cztero- i sześciostrunowe bałałajki.
Spis treści |
[edytuj] Wielkości bałałajek
Bałałajka budowana jest w sześciu wielkościach:
- piccolo (rzadko)
- prima (najczęściej)
- secunda
- alt
- bas
- kontrabas
[edytuj] Strój
Bałałajka prima, najczęściej używana jako instrument solowy, strojona jest na E-E-A (dwie niższe struny są strojone na tą samą wysokość)
[edytuj] Sposób gry
Przy grze na primie struny wprawiane są w drganie przez wyprostowany palec wskazujący, natomiast na większych instrumentach używa się kostki do gry. Ze względu na grubość strun w bałałajce kontrabasowej kostki do gry na niej wykonywane są najczęściej z podeszwy buta lub innej grubej skóry.
Skracanie strun przy grze następuje podobnie jak na gitarze, ale dodatkowo do skracania jednej lub dwóch niższych strun używany jest kciuk.
[edytuj] Historia
Bałałajka jako instrument ludowy, pojawiła się w Rosji w XVII w., prawdopobnie przejęta od Mongołów. Początkowo miała tylko dwie struny, trzecią dodano w XVIII w.
Pod koniec XIX wieku rosyjski szlachcic Wasilij Wasiliewicz Andrejew rozpoczął ujednolicanie bałałajki do użytku orkiestrowego. Ustalił on wielkości i stroje instrumentów używane do dzisiaj. W tym czasie bałałajki zaczęły być wykonywane przez lutników. Andrejew wskrzesił również dwa inne rosyjskie instrumenty ludowe: gusli i domrę.
