Berlin-Charlottenburg (dworzec kolejowy)
Z Wikipedii
| Berlin-Charlottenburg | |
 Budynek wejściowy dworca |
|
| Dane podstawowe | |
| Liczba peronów | 2 + 2 SKM |
| Liczba krawędzi peronowych | 4 + 4 SKM |
| Kasy | tak |
| Przejście podziemne | jest |
| Historia | |
| Data budowy | 1971, 2003-2006 (poprzedni dworzec 1881-1882, 1913) |
| Poprzednie nazwy | Charlottenburg |
| Linie przechodzące przez stację | |
| Linia wiaduktowa (kolej regionalna) | |
| Linia wiaduktowa (kolej miejska) | |
Berlin-Charlottenburg - dworzec kolejowy w Berlinie na trasie kolei wiaduktowej Stadtbahn w dzielnicy Charlottenburg. Dworzec obsługuje pociągi regionalne oraz szybkiej kolei miejskiej.
Dworzec powstał w czasie budowy Stadtbahn jako jej zachodnie zakończenie i został otwarty dla kolei lokalnej 7 lutego 1882, zaś 15 maja rozpoczął się na dworcu ruch dalekobieżny. Początkowo jedynie położony najdalej na północ peron D służył ruchowi miejskiemu, w 1896 przeznaczono na ten cel również peron C. W 1913 dobudowano niewielki pawilon wejściowy po południowej stronie torów. Stary, szachulcowy budynek dworca przy Stuttgarter Platz pomyślany był na początku jako prowizorium, jednak przetrwał przeszło 60 lat i po tym, jak uległ uszkodzeniu w czasie II wojny światowej, został odbudowany jako parterowy pawilon. Po podziale Berlina znalazł się w zachodniej części miasta. Po przekształceniu Wilmersdorfer Straße w strefe pieszą powstała konieczność budowy nowego połączenia drogowego w kierunku Kurfürstendammu. Na przedłużeniu Kaiser-Friedrich-Straße przebito Lewishamstraße, której oś przebiegała przez budynek dworca. Wzniesiony w związku z tym wedle projektu prof. Günthera Hönowa nowy budynek otwarto 6 lipca 1971. W 1984 BVG przejęły od wschodnioniemieckiej Deutsche Reichsbahn przewozy S-Bahn w Berlinie - 9 stycznia o 4 nad ranem odbył się z dworca Charlottenburg pierwszy kurs do Dworca Friedrichstraße.
Od pocżtku 2003 trwa modernizacja dworca, która ma umożliwić wygodną przesiadkę do stacji Wilmersdorfer Straße linii metra U7. Perony kolei miejskiej zostaną w tym celu przeniesione około 200 m dalej na wschód, z zachowaniem dojścia z istniejącego przejścia podziemnego (obecnie na wschodnim końcu peronów). Pierwszy, północny peron uruchomiono 6 lipca 2005. Roboty budowlane mają się zakończyć latem 2006.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Jürgen Meyer-Kronthaler, Wolfgang Kramer, Berlins S-Bahnhöfe: Ein dreiviertel Jahrhundert, Berlin-Brandenburg, 1999, ISBN 3-930863-60-X
