Biegunowa prędkości
Z Wikipedii
Biegunowa prędkości - krzywa, która opisuje opadanie statku powietrznego cięższego od powietrza w zależności od jego prędkości postępowej. Charakterystyczne punkty biegunowej to:
- prędkość minimalna, poniżej której siła nośna ma zbyt małą wartość by zrównoważyć siłę ciążenia;
- prędkość ekonomiczna, przy której opadanie jest najmniejsze;
- prędkość optymalna, przy której stosunek prędkości postępowej do prędkości opadania ma największą wartość;
- prędkość maksymalna, ograniczona wytrzymałością konstrukcji statku powietrznego.
Biegunowa prędkości wyznacza jednocześnie zasięg statku powietrznego bez napędu, przy różnych prędkościach, poruszającego się w spokojnym powietrzu. Przykładowo zasięg 1 do 32 przy prędkości 90 km/h i zasięg 1 do 25 przy prędkości 120 km/h. Oznacza to, że z 1 km wysokości można przelecieć 32 km lecąc z prędkością 90km/h, a 25 km przy prędkości 120km/h. Najlepszy zasięg teoretycznie możliwy do osiągnięcia w spokojnym powietrzu, przy prędkości optymalnej jest wskaźnikiem doskonałości statku powietrznego. Najlepsze szybowce osiągają wskaźnik doskonałości około 1:60. Przy takich wartościach kąt pod jakim ślizga się szybowiec jest bardzo mały i zmierzenie tej wartości jest trudne ponieważ wpływ na pomiar mają niewielkie ruchy powietrza.
Biegunowa prędkości w statkach powietrznych z napędem określa moc potrzebną do lotu. Moc ta zależy od prędkości opadania, która zmienia się w zależności od prędkości postępowej, oraz zależy od ciężaru samolotu. Najmniej mocy potrzeba do lotu przy prędkości ekonomicznej, przy której opadanie w locie bez napędu jest najmniejsze.
