Biegus wielki
Z Wikipedii
| Biegus wielki | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | siewkowe |
| Rodzina | bekasowate |
| Gatunek | biegus wielki |
| Nazwa systematyczna | |
| Calidris tenuirostris | |
| (Horsfield, 1821) | |
Biegus wielki (Calidris tenuirostris) – średni ptak wędrowny z rodziny bekasowatych, zamieszkujący północno-wschodnią Syberię. Zimuje w Azji południowo-wschodniej, Australii i na azjatyckich wybrzeżach Oceanu Indyjskiego. Do Polski zalatuje wyjątkowo.
- Cechy gatunku
- W szacie godowej samiec ma białą głowę, szyję i pierś bardzo gęsto pokrytą czarnymi plamami. Grzbiet i pokrywy skrzydłowe czarne z dużymi, rdzawymi plamami na łopatkach. Spód ciała biały, dziób i nogi czarne. Samica nieco większa, z mniejszymi rdzawymi plamami. W upierzeniu spoczynkowym wierzch ciała bladoszary, a spód biały. Na wierzchu i piersi ciemne cętki.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 27 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 55 cm
waga ok. 115-250 g - Biotop
- Tundra, poza okresem lęgowym morskie wybrzeża.
- Gniazdo
- Na ziemi.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-czerwcu 4 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres około 21 dni przez obydwoje rodziców. Pisklętami opiekuje się wyłącznie samiec.
- Pożywienie
- Bezkręgowce uzupełniane w okresie lęgowym pokarmem roślinnym.
- Ochrona
- Gatunek chroniony
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.
