Bitwa nad rzeką Lech (955)

Z Wikipedii

Bitwa na Lechowym Polu - starcie zbrojne w dniu 10 sierpnia 955 roku koło Augsburga pomiędzy rycerstwem niemieckim pod wodzą króla niemieckiego Ottona I, posiłkowanym przez Czechów, a wojskami Madziarów (Węgrów). Jedna z najważniejszych bitew w dziejach Europy.

Po usadowieniu się na terenie Kotliny Karpackiej w 895 r., Węgrzy w ciągu pierwszej połowy X w. regularnie najeżdżali Europę Zachodnią, docierając ze swoimi najazdami łupieżczymi aż do Hiszpanii, południowych Włoch, Normandii i północnych Niemiec. Ze szczególną intensywnością najeżdżali tereny Bawarii. Władcy europejscy przed długi czas byli całkowicie bezradni wobec tych powtarzających się najazdów. Jedynie w 933 r. w bitwie pod Merseburgiem udało się Henrykowi I pokonać Węgrów, ale dopiero bitwa nad rzeką Lech zakończyła pięćdziesięcioletni terror węgierski.

Po dotarciu do Bawarii ponad 50-tysięczna armia węgierska starła się z Niemcami na polach nad rzeką Lech. Pierwszy atak węgierski został odparty, drugi przyniósł sukces w postaci zdobycia obozu Niemców. Jednak ci wykonali gwałtowny kontratak w wyniku którego oddziały Ottona uderzyły na wycofujących się Węgrów, spychając ich w kierunku rzeki.

Podczas odwrotu zginęły tysiące Węgrów, wielu zaś potopiło się w rzece. Rycerze niemieccy zabili setki jeńców. Padło też kilkuset rycerzy Ottona.

Zwycięstwo Ottona spowodowało ustanie najazdów węgierskich na tereny Europy Zachodniej.