Bitwa pod Cheroneą (II)
Z Wikipedii
Bitwa pod Cheroneą (86 p.n.e.) toczyła się między wojskami rzymskimi pod dowództwem Sulli a armią grecką pod dowództwem brata króla Pontu Mitrydatesa VI Eupatora, Archelaosa, podczas pierwszej wojny Mitrydatesa z Rzymem.
Wojska rzymskie liczyły 30 000 żołnierzy. Greckie aż 110 000 ludzi i 90 rydwanów bojowych.
Przed bitwą Sulla rozkazał zbudować palisadę z okopami, w których ukryli się słabsi liczebnie żołnierze rzymscy. Jest to pierwszy w historii udokumentowany przypadek taktycznego użycia fortyfikacji polowych.
Bitwa rozpoczęła się od ataku jazdy greckiej na rzymskie fortyfikacje, które pomimo zaciętego oporu obrońców zostały przerwane i przeciwnik dostał się do wnętrza ugrupowania rzymskiego. Uformowanym w czworoboki legionom udało się odeprzeć ten atak, jak i atak rydwanów. Przerażone konie, którym udało się umknąć spod rzymskich strzał i oszczepów, zawróciły i wpadły na własne oddziały, łamiąc ich szyk i siejąc popłoch. W tym momencie ruszyło przeciwnatarcie piechoty i jazdy rzymskiej, które zepchnęło przeciwnika z pola walki.
