Camillo Perini
Z Wikipedii
Camillo Perini (ur. 1887, zm. 1942) - włoski pilot, pułkownik Wojska Polskiego.
Był zawodowym oficerem armii austro-węgierskiej. Do lotnictwa wstąpił w 1912 a w czasie I wojny światowej dowodził kilkoma eskadrami na frontach: rosyjskim, serbskim i włoskim.
15 listopada 1918 wstąpił do polskiego lotnictwa i został przydzielony do III Eskadry Lotniczej przemianowanej następnie na 7 Eskadrę Myśliwską. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej a następnie dowodził III i II Grupą Lotniczą. W kwietniu 1920 został mianowany szefem lotnictwa przy Ścisłym Sztabie Naczelnego Wodza. W kolejnych latach piastował stanowiska szefa lotnictwa 3 i 6 armii.
W 1921 w stopniu podpułkownika był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 Pułku Lotniczego a następnie dowodził 3. i 6 Pułkiem Lotniczym. W 1929 przeszedł w stan spoczynku.
We wrześniu 1939 wyjechał do Włoch, gdzie organizował ewakuację polskich żołnierzy do Francji. Aresztowany przez włoską policję w 1940 przebywał w areszcie domowym w Viterbo. Zmarł w 1942 w obozie koncentracyjnym.
Odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.
