Chłodnica samochodowa
Z Wikipedii
Chłodnica samochodowa - rodzaj wymiennika ciepła stosowanego do chłodzenia pracujących silników spalinowych w samochodach.
Najczęściej stosowanym sposobem chłodzenia silników w samochodach jest chłodzenie cieczą: w bloku i głowicy silnika znajdują się wydrążone kanały, przez które przepływa medium chłodzące (może to być zwykła woda, ale - szczególnie w strefie klimatu umiarkowanego - zazwyczaj stosuje się wodny roztwór borygo lub innego podobnie działającego płynu niezamarzającego, najczęściej na bazie glikolu etylenowego), które przy pomocy pompy (o napędzie najczęściej mechanicznym z wału korbowego za pomocą paska klinowego), zwanej pompą wodną tłoczone jest do chłodnicy. Chłodnica najczęściej zbudowana jest w formie panelu poziomych lub pionowych cienkich rurek, zaopatrzonych w odprowadzające z nich ciepło ożebrowanie z cienkiej blachy, zwiększające aktywną powierzchnię odprowadzania ciepła. Przez panel chłodnicy przepływa powietrze (chłodnica zazwyczaj - w samochodach z silnikiem umieszczonym przed kabiną kierowcy - znajduje się na przodzie samochodu i w czasie jazdy pęd powietrza wpadającego do komory silnika skierowany jest na chłodnicę), często przepływ ten jest dodatkowo wspomagany wentylatorem.
Chłodnice samochodowe dobierane są w konstrukcji samochodu tak, aby nawet w najtrudniejszych warunkach pracy zapewnić temperaturę medium chłodzącego poniżej punktu wrzenia. Aby nie dopuścić do nadmiernego przechłodzenia silnika w układzie chłodzenia znajduje się termostat, który zamyka dopływ cieczy chłodzącej do chłodnicy kiedy jej temperatura jest poniżej pewnego określonego poziomu (ok. 85oC).
Wlot powietrza do panelu chłodnicy w samochodach zasłonięty jest najczęściej ażurową osłoną (tzw. "atrapą" lub potocznie "grillem"); często jest ona ważnym elementem ozdobnym samochodu, a jej wygląd bywa często "znakiem firmowym" producenta i jest powielany w różnych modelach tej samej marki.
Chłodnice o podobnej konstrukcji instalowane są praktycznie we wszystkich pojazdach samochodowych - samochodach osobowych, ciężarowych i autobusach oraz w ciągnikach i lokomotywach spalinowych, a także przy wszystkich innych silnikach spalinowych, także stacjonarnych - przy spalinowych sprężarkach, agregatach prądotwórczych itp. Przy urządzeniach stacjonarnych kluczowym zagadnieniem jest zapewnienie dostatecznie skutecznego przepływu powietrza przez panel chłodnicy, co jest trudniejsze, niż w poruszających się pojazdach, owiewanych powietrzem otaczającym. Silniki spalinowe mniejszej mocy, instalowane np. w motocyklach albo małych samochodach (np. Fiat 126) bywają często chłodzone powietrzem i w nich chłodnicy nie ma. Podobnie, w silnikach samolotowych również nie używa się chłodnic, co wobec dużej szybkości owiewającego takie silniki powietrza jest rozwiązaniem wystarczająco skutecznym.
