Charles d'Orléans
Z Wikipedii
Charles d'Orléans (ur. 1394, zm. 1465) - wybitny twórca francuskiego średniowiecza. Autor wielu pieśni i ballad (m.in. A sa Dame, En regardant vers le pays de France, Encore est vive la souris)
Spis treści |
[edytuj] Życie
Syn Ludwika Orleańskiego i Walentyny Visconti dorastał w Blois na dworze. Był świadkiem zabójstwa swojego ojca; zamordowanego przez ludzi Jana bez Trwogi, przywódcy stronnictwa Armagnac. W 1415 roku został ranny podczas bitwy o Azincourt i uciekł do Anglii gdzie pozostał przez 25 lat. Przeżycia wojenne zainspirowały go napisania licznych poematów na temat nieszczęścia ojczyzny i pochwały pokoju. Powrócił do Francji w 1440 roku. Zamieszkał w swojej posiadłości w Blois gdzie studiował filozofię epikureizmu. Pomimo zaawansowanego wieku począł syna, przyszłego króla Francji Ludwika XII. Około roku 1464 stan jego zdrowia się pogorszył i zmarł w 1465 roku w Amboise.
[edytuj] Twórczość
Jego poezja skupia się głównie na dziełach krótkich takich jak ballady czy pieśni których głównym motywem jest najczęściej życie dworskie (czasami są to utwory o charakterze komicznym). Pod koniec życia skupił się jednak na utworach wychwalających mądrość i filozofię, o lekko sceptycznym zabarwieniu. Podczas pobytu w Anglii jego utwory były bardziej melancholiczne
[edytuj] Najważniejsze dzieła
- Livre contre tout péché
- La Retenue d'Amours
- Songe en complainte
- Départie d'Amour
- A sa Dame
- En regardant vers le pays de France"
- Le printemps"
[edytuj] Bibliografia
"Moyen Age: Les grands auteurs francais du programme"- André Lagarde, Laurent Michard. wyd. Bordas 1970
