Ciało krystaliczne
Z Wikipedii
Ciało krystaliczne (kryształ) - stan skupienia materii, w którym cząsteczki, atomy lub jony nie mają pełnej swobody przemieszczania się w objętości ciała, gdyż zajmują ściśle określone miejsca w sieci przestrzennej i mogą jedynie drgać w obrębie zajmowanych przez siebie miejsc. Kryształ posiada symetrię translacyjną, która odróżnia go od ciał amorficznych.
Oddziaływania między cząsteczkami tworzącymi kryształ bywają bardzo różne. Mogą to być:
- siły van der Waalsa (w kryształach cząsteczkowych, np. w suchym lodzie)
- wiązania typowo kowalencyjne (np. w diamencie)
- wiązania wodorowe (np. w lodzie)
- silne oddziaływania elektrostatyczne (w kryształach jonowych, np. w chlorku sodu, chlorku cezu )
- inne odmiany słabych oddziaływań elektrostatycznych.
Występują również swoiste "hybrydy", jak np. grafit, który posiada tzw. płaszczyzny grafenowe, w których między atomami występują silne wiązania kowalencyjne, natomiast oddziaływania między płaszczyznami mają charakter sił van der Waalsa.
Zobacz też: krystalografia, ciekły kryształ, masa efektywna.
