Collegium Maius w Poznaniu
Z Wikipedii
Collegium Maius w Poznaniu - budynek wzniesiony na działce pomiędzy ulicami: Fredry (dawniej ul. Berlińska), Al. Niepodległości (dawniej Wały Królewskie) i Kościuszki w latach 1908-1910 w stylu neobarokowym, jako część tzw. Dzielnicy Cesarskiej lub Dzielnicy Zamkowej, na potrzeby Komisji Kolonizacyjnej, powołanej przez Sejm Pruski z inicjatywy Otto von Bismarcka w 1886 w celu wykupu ziemi z rąk polskich i przekazaniu jej niemieckim osadnikom. Po wybuchu powstania wielkopolskiego przeniosła tu swoją siedzibę Naczelna Rada Ludowa, a później Urząd Osadniczy likwidujący kolonie utworzone przez Komisję Kolonizacyjną. Następnie budynek jako Collegium Maius przejął Uniwersytet Poznański. Po reformie z 1950, która utworzyła akademie medyczne, większość budynku zajmuje Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (w tym jego władze). Korzysta z niego również Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Tutaj znajduje się część Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej (pozostała ma swoją siedzibę nadal w Collegium Novum).
Na osi głównej znajduje się półokrągły ryzalit przykryty kopułą. Niegdyś elewację zdobiły rzeźby cystersa, Krzyżaka, chłopa i mieszczanina - "apostołów niosących niemiecką cywilizację na wschód" (usunięte w 1945). Godny uwagi jest hall główny o przeszklonym dachu, wyłożony różnobarwnym marmurem z obiegającą go wokół galerią. Wewnątrz hallu popiersie Karola Marcinkowskiego.
