Czampa
Z Wikipedii
Czampa (wiet. Chăm pa) Państwo ludu Czamów, istniejące na obszarze dzisiejszego środkowego i południowego Wietnamu, mniej więcej od wysokości Hue po deltę Mekongu, między II a XVII w. n.e. Ich państwo było lokalną potęgą morską. Czampa była związkiem czterech, czasami pięciu księstw: Indrapura, Awarawati, Widżaja, Kauthara, Panduranga. Państwo Czamów toczyło ustawiczne walki z sąsiadami: imperium Khmerów na zachodzie i państwem Wietnamczyków Dai Viet na północy. W 1177 r. Dżaja Indrawarman IV podczas morskiej wyprawy złupił stolicę Khmerów Angkor. W odwecie Khmerowie czasowo okupowali Czampę. Za najwybitniejszego władcę Czampy uważa się Che Bong Nga (1360-90, który w 1371 r. doszedł z wojskiem aż pod Hanoi. W 1472 r. Wietnamczycy zdobyli stolicę Czampy - Widżaja i anektowali kraj. Czamowie utrzymali swą niezależność tylko w delcie Mekongu, zaś całkowicie stracili niezależność w 1697 r. W tym czasie większość ludności konwertowała na islam. Odrębność Czampy w ramach Wietnamu utrzymała się jeszcze do 1832 r. Czampa pozostawała pod silnym wpływem kultury indyjskiej, przyjął się w niej hinduizm.
Zobacz też: Historia Wietnamu
