Dłubniański Park Krajobrazowy
Z Wikipedii
Dłubniański Park Krajobrazowy | |
Logo parku |
|
Położenie | gminy: Michałowice, Zielonki, Iwanowice, Skała, Gołcza, Trzyciąż |
Data utworzenia | 1981 |
Powierzchnia | 109,37 km² |
Otulina | (wspólna dla ZJPK)
440,32 km² |
Rezerwatów | 2 |
Oficjalna strona Parku | |
zobacz też: Inne polskie parki krajobrazowe |
Dłubniański Park Krajobrazowy - park krajobrazowy położony na granicy Wyżyny Krakowskiej i Wyżyny Miechowskiej. Jest najbardziej na wschód wysuniętym ze wszystkich Jurajskich Parków Krajobrazowych. Zajmuje powierzchnię 10960 ha na terenie 6 gmin położonych wzdłuż rzeki Dłubni, będącej osią parku.
Szeroka, urodzajna dolina tej rzeki od najdawniejszych wieków stanowiła obszar osiedlania się człowieka. Dłubnia, wraz ze swymi dopływami, zasilana jest z licznych źródeł, głównie w swoim górnym i środkowym biegu. Początek rzece dają źródła szczelinowe w Jangrocie i Trzyciążu, jednak wypływy najpiękniejsze (źródła pulsujące) i najbardziej wydajne znajdują się w Imbramowicach, Ściborzycach i Maszkowie. Są to obiekty wyjątkowo cenne przyrodniczo i krajobrazowo, objęte ochroną prawną jako pomniki przyrody.
Na terenie parku, oprócz licznych pomników przyrody, znajdują się również cenne zabytki architektury, wśród których dominują kościoły i zespoły dworsko-parkowe.