Daniel Auber
Z Wikipedii
Daniel François Esprit Auber ( ur. 29 stycznia 1782 w Caen, zm. 13 maja 1871 w Paryżu ), kompozytor francuski.
Już jako małe dziecko uczył się gry na instrumentach i kompozycji. Początkowo zajmował się kupiectwem, potem poświęcił się muzyce. Studiował pod czujnym okiem Luigiego Cherubiniego, po którym został dyrektorem konserwatorium paryskiego (1842). Był sławnym kompozytorem operowym, przedstawicielem tzw. opery konwersacyjnej i twórca: „wielkiej” opery historycznej. Auber wywarł wpływ na Stanisława Moniuszkę. Librecistą jego był Eugéne Scribe. Opowiadają, że najpiękniejsze melodie wpadały mu do głowy w czasie jazdy konnej. Był członkiem Instytutu Sztuk Pięknych oraz nadwornym kapelmistrzem Napoleona III. Znany jest przede wszystkim jako kompozytor około 50 oper (głównie komicznych) oraz baletów. Najważniejsze z nich to:
- Le Macon (1825)
- La muette de Portici (1828) - (Niema z Portici), która odegrała ważną rolę w rewolucji belgijskiej
- La Fiancée (1829)
- Fra Diavolo (1830)
- Lestocq (1834)
- Le cheval de bronze (1835) - (Spiżowy koń)
- L' ambassadrice (1836)
- Le domino noir (1837)
- Le lac des fées (1839) - (Jezioro wieszczek)
- Les diamants de la couronne (1841)
- Haydée (1847)
- Marco Spada (1853)
- Manon Lescaut (1856)
- La fiancée du Roi de Garbe (1864).
