Diament florencki
Z Wikipedii
Diament florencki (Florentiner) zwany także Wielkim Księciem Toskańskim lub Florentyńczykiem - bardzo piękny, lekko żółtawy kamień o silnym ogniu i masie 137,2 kr. Ma szlif podobny do szlifu diamentu Sancy (został wykonany przez Ludwika van Berquem).
W średniowieczu należał do Karola Zuchwałego, który prawdopodobnie utracił go wraz z innymi klejnotami w bitwie pod Murten w 1476 roku.
Kamień został znaleziony przez żołnierza i sprzedany za guldena. Jeszcze wiele razy przechodził z rąk do rąk nabywany po bardzo niskiej cenie.
Wreszcie dostał się do Genui i gdzie za cenę 10 tys. guldenów przeszedł w posiadanie Ludwika Il Moro Sforzy- regenta Mediolanu. Podczas likwidacji skarbca mediolańskiego nabył go papież Juliusz II za 20 tys. dukatów.
Diament był później w posiadaniu Medyceuszów. W 1737 otrzymał go, wraz z tytułem wielkiego księcia Toskanii (stąd nazwa diamentu), Franciszek I Lotaryński, małżonek Marii Teresy i umieścił go w swojej kolekcji.
Po upadku monarchii Habsburgów znalazł się w składzie prywatnych klejnotów koronnych cesarza Karola I Habsburga, które w 1918 roku zostały wywiezione z Austrii. Obecne losy diamentu nie są znane. Prawdopodobnie jest własnością prywatną jakiegoś kolekcjonera dzieł sztuki.
