Dom pani Winchester

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Dom pani Winchester ze strony południowo-wschodniej

Dom pani Winchester, nieukończona rezydencja Sary Winchester, wdowy po Williamie Winchesterze, dziedzicu fortuny Olivera Winchestera. Jest jedną z atrakcji San José, stolicy hrabstwa Santa Clara stanu Kalifornia. Słynie z niezwykłych elementów architektonicznych, jego właścicielka prawdopodobnie wierzyła, że uchronią ją przed duchami. Powszechnie uchodzi za nawiedzony. Jest jednym z historycznych rezerwatów stanowych.^[1]

[edytuj] Historia

Pani Winchester, prawdopodobnie w czasach śmierci swoich bliskich

Po śmierci swojej córki, teścia i męża, pani Winchester szukała pocieszenia u zaprzyjaźnionego medium. Wg popularnej legendy, przekonał ją, że utrata bliskich jest zemstą duchów ludzi zabitych z karabinu Winchester: tysiące przez was zginęło, a ich duchy żądają kary. Nakazał opuścić dom w New Haven stanu Connecticut, wyjechać na zachód i zbudować dom dla siebie i dla duchów zabitych z tej straszliwej broni. Nigdy nie kończ jego budowy, to nie umrzesz. Zaprzestaniesz-zginiesz.

Prawdziwość powyższej historii jest kwestionowana. Pani Winchester, wyjechała do Kalifornii w 1884 r. i kupiła ok. 0,7 km² ziemi. Odziedziczyła po mężu ponad 20.000.000 dolarów i prawie 50% udziału w firmie Winchester Repeating Arms Company, co oznaczało ok. 1.000 dolarów dziennie (około $26.000 według dzisiejszych cen), co do 1913 roku, kiedy uchwalono XVI poprawkę do Konstytucji ^[2], nie podlegało opodatkowaniu.

Niemal cały dochód inwestowany był w dom. Budowany był nieustannie przez 38 lat, 7 dni w tygodniu i 24 godziny na dobę. Wszystkimi pracami kierowała bezpośrednio pani Winchester, aż do swej śmierci 5 września 1922 roku. Całkowity koszt inwestycji wyceniono na ok. 5.500.000 dolarów. Mało było długoterminowych planów. Wiele pomysłów właścicielki realizowano krótko po zamówieniu. Ponoć każdej nocy spała w innym pokoju.

Przed trzęsieniem ziemi w San Francisco w 1906 roku, dom miał siedem pięter. Dziś tylko cztery. Większość konstrukcji jest z drewna oprawionego cegłą.

[edytuj] Współczesność

160 pokoi
40 sypialni
dwie sale balowe
47 kominków
10.000 szyb okiennych
17 kominów (ze wskazaniem na dwa dodatkowe)
dwie suteryny
trzy windy

Żyrandole pokryte złotem i srebrem, misterne witraże. Nim dostępne były windy, dobudowano specjalne schody, by pani Winchester mogła poruszać się po wszystkich pomieszczeniach, mimo zaawansowanego artretyzmu. Zużyto ok. 20.000 galonów (75.700 litrów) farby. W owych czasach luksusem było ogrzewane powietrze, nowoczesny wystrój wnętrz, gorący prysznic i lampy gazowe uruchamiane przyciskiem. Jedna z wind wyposażona jest w hydrauliczny tłok i jest jedyną taką windą w USA.

[edytuj] Wybrane osobliwości

Fascynacja pani Winchester liczbą 13. Odnajdywana jest w wielu miejscach:
- kosztowny dwunastoramienny żyrandol [1]. Dodano do niego jeszcze jedno ramię.
- liczba haków na ubrania jest wielokrotnością trzynastki.
- pajęczyna na jednym z okien zawiera trzynaście ozdobnych kamieni.
- 13 otworów w zlewie ^[3].
- po 13 szyb okiennych w wielu pomieszczeniach.
- 52 świetliki dachowe.
- 13 drzew obok podjazdu.
- 13 łazienek ^[4].
- 13 kopuł szklarni.
- 13 paneli ściennych ^[5].
- wiele podłóg dzieli się na 13 sekcji.
schody prowadzące donikąd [2].
drzwi prowadzące donikąd [3].
drzwi na piętrze prowadzące na zewnątrz [4] [5].
okno w podłodze [6].
maleńka klatka schodowa [7].