Dorothea Binz
Z Wikipedii
Dorothea Binz (ur. 16 marca 1920, zm. 2 maja 1947) - jedna z najokrutniejszych funkcjonariuszek SS pełniących służbę w hitlerowskich obozach koncentracyjnych, była zastępczynią głównej nadzorczyni SS w Ravensbrück.
Urodziła się Dusterlake (miejscowość ta znajdowała się niedaleko Ravensbrück) i uczęszczała do szkoły podstawowej do ukończenia 15 roku życia. W 1939 zgłosiła się do lokalnego biura SS z prośbą o przyjęcie do pracy i 1 września tego roku skierowana została do obozu Ravensbrück celem przeszkolenia. Służyła początkowo w kuchni i pralni jako Aufseherin, podlegając m. in. Marii Mandel. Następnie Binz nadzorowała także bunkier, w którym mordowano i torturowano więźniarki.
W sierpniu 1943 awansowała na Stellvertretende Oberaufseherin (zastępczynię głównej nadzorczyni), a jej zachowanie wobec więźniarek było coraz bardziej sadystyczne. Między 1943 a 1945 szkoliła i wydawała polecenia ponad tysiącu nadzorczyń SS. Binz jest odpowiedzialna za wyszkolenie najbardziej okrutnych strażniczek, takich jak Ruth Neudeck. Strażniczki te wysłane zostały następnie do wielu obozów hitlerowskich w okupowanej przez III Rzeszę Europie. Ostatecznie Binz podlegało ok. 100 tysięcy więźniów-kobiet i starców.
W Ravensbrück Binz na każdym kroku biła i kopała więźniarki, uderzała je biczem lub szczuła psem. Brała udział w niemal wszystkich egzekucjach. W 1944, gdy do obozu trafiło wielu więźniów z Auschwitz-Birkenau, Majdanka, Stutthofu i Płaszowa oraz wybudowano w Ravensbrück komory gazowe, dokonywała licznych selekcji wśród więźniarek. Binz dbała także by więźniarki cierpiały z głodu i zimna, a także by podległe jej funkcjonariuszki SS odznaczały się odpowiednią brutalnością. Budziła takie przerażenie, iż gdy pojawiała się na apelu, na placu zapadała śmiertelna cisza.
Binz romansowała z esesmanem Edmundem Bräuningiem, również członkiem załogi Ravensbrück. Dwójka ta często przechadzała się po obozie, śmiejąc się serdecznie podczas oglądania maltretowanych więźniarek. Para ta mieszkała razem w domu, położonym poza terenem obozu do 1944, gdy Bräuning został przeniesiony do Buchenwaldu.
Binz zbiegła z Ravensbrück podczas marszu śmierci, ale została schwytana przez aliantów 3 maja 1945. Została umieszczona przez Brytyjczyków w więzieniu, które było uprzednio podobozem Buchenwaldu. Następnie Binz zasiadła na ławie oskarżonych w pierwszym procesie załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu. Wobec ogromu zbrodni, skazana została na karę śmierci. Wyrok wykonano przez powieszenie na początku maja 1947 w więzieniu Hameln.
