Drakkar
Z Wikipedii
Drakkar - wiosłowo-żaglowy okręt Wikingów. Używany do wypraw zbójeckich. Największy z langskipów miał 45 m szerokości i 34 pary wioseł. Mogły jednak istnieć większe - nawet do 120 miejsc dla wioślarzy (wg. sag skandynawskich, okręt taki posiadał król duński Kanut I Wielki (1018 - 1035). Zazwyczaj jednak do drakkarów zaliczano jednostki o liczbie wioseł wynoszącej co najmniej 60. Zrekonstruowany w 1881 roku w Norwegii drakkar miał wymiary: długość 25 m, szerokość 5 m, 16 par wioseł.
Drakkary były płaskodennymi pełnomorskimi jednostkami, zdolnymi do żeglugi oceanicznej jak rzecznej. Wyposażone były w jeden duży (ponad 230 m2) rejowy żagiel. Drakkary, jako jednostki duże a więc drogie zazwyczaj były własnością wodzów i pełniły funkcje okrętów reprezentacyjnych oraz flagowych w normańskich flotach.
Cechą charakterystyczną drakkarów były rzeźby przedstawiające głowy smoków (stąd nazwa klasy tych jednostek) mocowane do dziobnicy podczas wyprawy - najprawdopodobniej w celu odstraszenia bóstw opiekujących się napadanymi miastami. Rzeźby też zdejmowano podczas powrotu - aby nie obrazić własnych "opiekunów".
