Drapacz lekarski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Drapacz lekarski
Kwiatostan drapacza lekarskiego
Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Podgromada	Magnoliophytina
Klasa	Magnoliopsida
Podklasa	Rosidae
Rząd	Asterales
Rodzina	Asteraceae
Rodzaj	Cnicus
Gatunek	drapacz lekarski
Nazwa systematyczna
Cnicus benedictus
L.

Drapacz lekarski, knikus benedyktyński (Cnicus benedictus L.) - gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych (Asteraceae).

Charakterystyka: Jest to roślina roczna, dorastająca do 40 cm wysokości. Łodygę ma gęsto owłosioną, rozgałęziającą się. Liście zaś pierzastolancetowate, pierzastowrębne i kolczaste. Na wierzchołkach pędów wyrastają duże, żółte kwiaty, które po przekwitnięciu zawiązują się w owoce typu niełupki z puchem.

Występowanie: Kraje basenu Morza Śródziemnego. W Polsce jest uprawiany, bardzo rzadko i przejściowo dziczeje.

[edytuj] Zastosowanie

Surowiec: ziele i liście.
Zawartość: m.in.: gorycz knicyna (decydującą o bardzo gorzkim smaku rośliny), garbniki, śluzy, śladowe ilości eterycznego, flawonoidy, substancje antybiotyczne i sole mineralne (najwięcej jodu).
Działanie i zastosowanie: Najpospolitszą postacią leku jest odwar z ziela drapacza lekarskiego. Przygotowuje się go w ten sposób: 1 łyżkę stołową suszu zalewamy 1 szklanką wody i gotujemy pod przykryciem 2-5 minut od zawrzenia. Następnie zaś przecedzamy i w razie potrzeby pijemy po 1/4 szklanki 2-3 razy dziennie.

Jest to doskonały środek ogólnie wzmacniający, leczący osłabienie przewodu pokarmowego, likwidujący bóle brzucha i niestrawność, bowiem pobudza wydzielanie soków żołądkowych. Stosuje się go w leczeniu anoreksji, niestrawności, pomocniczo dla wzmożenia laktacji i w depresji. Oprócz tego dobroczynnie oddziałuje na błony śluzowe żołądka i jelit, działa wiatropędnie, poprawia apetyt, korzystnie oddziałuje na wątrobę, pobudzając jej czynność, także zwiększa wydzielanie żółci. Reguluje przemianę materii, działa słabo moczopędnie, bakteriobójczo, przeciwdziała nadmiernej fermentacji jelitowej, jednocześnie dostarczając naszym organizmom cennych mikroelementów, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania. Odwar ma zastosowanie w leczeniu gruźlicy płuc, hemoroidów, zaparć, zaburzeń pracy wątroby, histerii i wyczerpania psychicznego. Duże dawki stosowano dawniej jako środek wymiotny, nie jest on jednak całkiem bezpieczny, ponieważ działając ubocznie podrażnia nerki. Kiedyś wykorzystywano również nasiona do wywoływania potów.