Dwór na kopcu
Z Wikipedii
Dwór na kopcu, przez długie lata mylony z gródkami stożkowatymi, czyli rezydencjami motte, to rodzaj drewnianego dworu wzniesionego w miejscu obronnym i otoczonego urządzeniami obronnymi. Nazywane też fortalicjami, zazwyczaj w przekazach pisanych.
Dwory tego typu składały się zazwyczaj z właściwego budynku dworu, zlokalizowanego na przeważnie sztucznie usypanym kopcu ziemnym, czasem otoczonym też fosą, gdzie sam budynek otoczony był jeszcze palisadą. Budynki dworskie posiadały małe okna, przypominające strzelnice, a wszelkie drzwi i wrota były często wzmacniane. Wznoszone były od XIII do XVIII w. i do dzisiejszych czasów nie zachował się ani jeden.
Źródła:
- Leszek Kajzer, "Zamki i dwory obronne w Polsce Centralnej", Warszawa 2004.
