Dysk holograficzny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Uniwersalny dysk holograficzny (ang. Holographic Versatile Disc) – technologia nośników optycznych nowej generacji, mogąca pomieścić ponad 1 TB danych, na płycie jednowarstwowej.

Struktura płyty HVD
1. Zielony laser zapisu/odczytu (532nm)
2. Czerwony laser pozycjonujący/adresujący (650nm)
3. Hologram niosący informację
4. Warstwa poliwęglanowa
5. Warstwa fotopolimerowa (z danymi)
6. Warstwy dystansujące
7. Warstwa dichroiczna
8. Aluminiowa warstwa odbijająca
9. Podłoże przezroczyste
P. PIT

Nośniki te pozwalają na zapis danych w przestrzeni trójwymiarowej dysku wielkości 13 cm. W napędach stosuje się dwa rodzaje laserów zielony oraz czerwony.

[edytuj] Historia

W latach 80. firma IBM zaczęła interesować się wykorzystaniem holografii do przechowywania danych, tworząc urządzenia zdolne do zapisu holograficznego (zajmowały znaczną powierzchnię i wymagały laserów dużej mocy). Prace nad nośnikami holograficznymi rozpoczął rosyjski ośrodek badawczy. Jednak problemy technologiczne nie pozwoliły na opracowanie wygodnych systemów do przechowywania danych na nośnikach optycznych. Dopiero 16 września 2004 roku na konferencji COST Action P8 wspomniana firma Optware przedstawiła nośniki do zapisu holograficznego, oraz moduł głowicy zapisu/odczytu. W roku 2005 firma InPhase Technologies zaczęła interesować się tymi nośnikami i w najbliższej przyszłości zamierza wprowadzić je do produkcji.

[edytuj] Dane o płytach

Dane o płytach nie są pewne, ale zostały przedstawione jako plany firmy InPhase Technologies, a więc możemy sądzić, że są prawidłowe, a wynika z nich, że: w 2006 roku firma zaprezentuje płyty o pojemności 300GB i prędkości zapisu/odczytu 20MB/s, w 2007 mogą pojawić się płyty 800GB @ 80MB/s, w 2008 roku firma planuje zaprezentować płyty wielokrotnego użytku, a w roku 2009 możemy spodziewać się nośników o maksymalnych zapowiadanych parametrach: 1,6TB @ 120MB/s