Elżbieta Krzesińska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Lekkoatletyka
Złoto	1956 Melbourne	Skok w dal
Srebro	1960 Rzym	Skok w dal

Elżbieta Krzesińska (ur. 11 listopada 1934 w Warszawie), z domu Elżbieta Duńska, "Złota Ela", jedna z najwybitniejszych polskich lekkoatletek, specjalistka skoku w dal, choć uprawiała wiele konkurencji. Mistrzyni i wicemistrzyni olimpijska, rekordzistka świata.

Trzykrotnie startowała w igrzyskach olimpijskich. Podczas olimpiady w Helsinkach 1952 zajęła 12. miejsce w skoku w dal. Podobno przyczyną odległego miejsca był długi warkocz, który zostawiał ślad w piaskownicy. Za to w Melbourne 1956 była bezkonkurencyjna zdobywając złoty medal (jedyny dla Polski na tej olimpiadzie) i wyrównując własny rekord świata (6,35 m). Na trzecich igrzyskach w Rzymie 1960 została wicemistrzynią olimpijską, a mistrzyni Wiera Krepkina swój sukces zawdzięczała pomocy Krzesińskiej, która doradziła jej, jak poprawić rozbieg.

Krzesińska zdobyła dwa medale na Mistrzostwach Europy: brązowy w Bernie 1954 i srebrny w Belgradzie 1962.

Była rekordzistką świata w skoku w dal (6,35 m) (1956).

Zdobywała mistrzostwo Polski w skoku w dal (1952, 1953, 1954, 1957, 1959, 1962, 1963), w biegu na 80 m przez płotki (1957 oraz w pięcioboju (w 1953 i 1962). Była rekordzistką Polski we wszystkich tych konkurencjach oraz w skoku wzwyż.

Wybrane rekordy życiowe:

skok w dal – 6,35
skok wzwyż – 1,625
80 m przez płotki – 11,0

Zwyciężczyni Plebiscytu Przeglądu Sportowego 1956 na najwybitniejszego sportowca Polski. W 1954 zajęła 7. miejsce, w 1957 – 8. miejsce, a w 1980 była szósta.

Jest lekarzem stomatologiem.

Żona znanego tyczkarza i trenera tyczkarskiego, olimpijczyka Andrzeja Krzesińskiego. Mieszkała wiele lat w Stanach Zjednoczonych, obecnie powróciła do Polski.