Emanuel Konstanty Imiela

Z Wikipedii

Emanuel Konstanty Imiela, pseud. Karol Dym (ur. 10 marca 1888 w Świętochłowicach-Lipinach, zm. 25 kwietnia 1953 w Katowicach) - śląski pisarz.

W latach 1902-1906 uczył się w Lucernie w Szwajcarii. Został internowany i wysłany do Tambowa. W 1917 wydał pracę Śląsk Pruski, zawierającą informacje o przeszłości Śląska. Po upadku I powstania śląskiego opuścił Śląsk i wyjechał do Poznania. W 1920 wraca do Świętochłowic, gdzie organizuje polskie szkoły z polecenia Wojciecha Korfantego. W okresie powstań tworzył patriotyczne wiersze.

[edytuj] Ważniejsze utwory

• "Hymn powstańczy" (1919)
• "Górnośląski bajki i satyry" (1922)
• "Stara wieża" (1931)
• "Zaklęta Królewna" (1934)
• "Tajemnica Twardonia" (1936)
• "Klara" (1951)