Ernest Świeżawski
Z Wikipedii
Ernest Świeżawski (Ernest Świeżawski-Sulimczyk) (ur. 30 maja 1843 w Bogusłowicach koło Płońska, zm. 26 grudnia 1919 w Zakopanem), historyk mediewista, historyk medycyny.
Po ukończeniu gimnazjum warszawskiego, rozpoczął studia w Szkole Głównej (1862-1866). W latach 1866-1879 uczył w warszawskich szkołach średnich. Po wprowadzeniu przez władzę rosyjskie do szkół średnich języka rosyjskiego jako wykładowego zrezygnował z pracy. Od 1891 był sekretarzem Urzędu Starszych Zgromadzenia Kupców w Warszawie. Był współredaktorem "Biblioteki Warszawskiej".
Autor:
- Epopeja ludowa o Chrobrym i jego Szczerbcu, 1882;
- Estela i inne kobiety Kazimierza Wielkiego, 1882;
- Materiały do dziejów farmacji w dawnej Polsce, z. 1-3, 1882-1887 (wspólnie z K. Wandą);
- Rozmowy o dawnych dziejach, 1886;
- Wojny Bolesława Chrobrego z Henrykiem II, 1867;
- Zarys badań krytycznych nad dziejami, historiografią i mitologią do XV wieku, t. 1-3, 1871-1873.
