Eumenes II
Z Wikipedii
Eumenes II, król Pergamonu (rządził w latach 197 p.n.e. - 160 p.n.e.) z dynastii Attalidów. Sojusznik Rzymu w wojnie z seleukidzkim królem Antiochem III Wielkim, odegrał ważną rolę w decydującej bitwie pod Magnezją w roku 190 p.n.e. Po pokoju w Apamei w 188 p.n.e. otrzymał ziemie odebrane Antiochowi w Azji Mniejszej: Frygię, Lydię, Licję i Pamfilię - Rzymowi zależało bowiem na stworzeniu silnego państwa buforowego, ograniczającego ewentualne działania Seleukidów. Stracił zaufanie republiki podczas wojny Rzymu z Macedonią - podejrzewano go o współpracę z królem macedońskim Perseuszem.
Za jego rządów Pergamon stał się ważnym ośrodkiem kultury hellenistycznej, znanym szczególnie z Biblioteki Pergamońskiej (drugiej po Aleksandryjskiej w świecie hellenistycznym) oraz ołtarza zbudowanego po zwycięskiej wojnie z Galatami w 167 p.n.e.
