Frygia
Z Wikipedii
Frygia (łac. Phrygia) to starożytna kraina w zachodniej części Azji Mniejszej, położona między Bitynią, Myzją, Lidią, Karią, Lycją, Pamfylią, Lykaonią i Galacją. Była znana z kwitnącego rolnictwa i chowu bydła, kopalni złota i kamieniołomów marmuru. Zamieszkiwali ją spokrewnieni z Trakami indoeuropejscy Frygowie, którzy przybyli na te ziemie około 1000 r. p.n.e. Stolicą Frygii było Gordion. Aż do najazdu Kimmerów (około 700 p.n.e.) Frygia była niezależnym królestwem. Około 600 p.n.e. dostała się pod panowanie Lidów, a w 546 p.n.e. Persów. Ponad dwieście lat później zdobył ją Aleksander Wielki. Po jego śmierci (323 p.n.e.) pozostawała pod zmiennymi rządami diadochów. W III w. p.n.e. na jej terytorium osiedlili się celtyccy Galatowie. Od 188 p.n.e. Frygia była w granicach Pergamonu i wraz z nim została przekazana w 133 p.n.e. republice rzymskiej przez ostatniego króla Pergamonu, Attalosa III Filometera. Po podziale imperium rzymskiego w 395 r. znalazła się w cesarstwie wschodnim. Po bitwie pod Manzikert w 1071 r. do Frygii zaczęła napływać ludność turecka. W XIV wieku jej terytorium podbili Turcy Osmańscy. Od tego czasu Frygia pozostaje częścią Turcji.
Rozkwit sztuki frygijskiej przypadł na IX i VIII w. p.n.e. Niektóre greckie mity są pochodzenia frygijskiego. Jako bóstwa krajowe czczono Manesa, Cybele (Kybele) i Attisa.
Zobacz też:
