Flawiusz Klemens
Z Wikipedii
Flawiusz Klemens (zm. 95) - rzymski dostojnik, konsul w 95 roku, przypuszczalnie sympatyzujący z chrześcijaństwem.
Był synem Tytusa Flawiusza Sabinusa (II), młodszym bratem Tytusa Flawiusza Sabinusa (III). Bratanek cesarza Wespazjana.
Flawiusz Klemens poślubił swoją kuzynkę Flawię Domityllę (III), córkę Flawii Domitylli (II) i siostrzenicę Wespazjana.
Został skazany na śmierć przez swojego stryjecznego brata, cesarza Domicjana.
Kasjusz Dion podaje, że Klemensa i jego żonę Flawię Domicyllę oskarżono o ateizm, zarzut, pod którym wielu innych, co to zeszli na żydowskie manowce, zostało skazanych. Niektórych czekała śmierć, pozostałych pozbawiono majętności. Domicylla została tylko wygnana na Pandaterię[1]. Część badaczy przyjmuje, że Flawiusz Klemens nawrócił się na judaizm[2]. Inni zwracają uwagę na to, że określenia "ateizm" nie można było odnieść do judaizmu, religii uznawanej w Rzymie za legalną, oraz na fakt, że Kasjusz Dion nie posługiwał się nigdy nazwą chrześcijaństwo. Z kolei Euzebiusz z Cezarei podaje, że Domitylla została wygnana ze względu na swoje chrześcijańskie wyznanie; jednak w jego relacji Domitylla jest nie żoną, lecz bratanicą Klemensa. Historyk M. Goguel przypuszczał, że Klemens mógł w tajemnicy podzielać poglądy żony, lecz dbając o swoją reputację i karierę oraz przyszłość synów, adoptowanych przed Domicjana, nie zdecydował się oficjalnie na przyjęcie chrześcijaństwa[3].
Pojawiła się hipoteza, że wyzwoleńcem Flawiusza Klemensa mógł być papież Klemens I[4].
[edytuj] Bibliografia
- Krawczuk A., Kronika Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego, Warszawa 1997, s. 210.
- Krawczuk A., Poczet cesarzowych rzymskich, Warszawa 1998, s. 81-82.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Cyt. za: P.L. Maier, Rzym w płomieniach, t. 2, Warszawa 1994, s. 308.
- ↑ M.in. E.M. Smallwood, Domitan's Attitide toward the Jews and Judaism, "Classical Philology", LI, styczeń 1956, s. 7 nn.
- ↑ M. Goguel, The Birth of Christianity, New York 1954, s. 532.
- ↑ A. Krawczuk, Kronika Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego, s. 210.
