Gaon
Z Wikipedii
Gaon (hebr. גאון Gaon geniusz) - tytuł honorowy przyznawany rabinom dwóch akademii talmudycznych w Surze i Pumbedicie w Babilonii w latach 650-1250.
W judaizmie wyróżnia się epokę gaonów, trwającą od 589 do 1038, kiedy to byli oni najwyższymi autorytetami dla wyznawców judaizmu. Później tytuł ten społeczności żydowskie nadawały rabinom, szczególnie biegłym w interpretacji Talmudu. Gaonem z Wilna nazywano w XVIII wieku Eliasza ben Salomona Zalmana.