Heinrich Cornelius Agrippa
Z Wikipedii
Henryk Korneliusz Agrippa, (niem.Heinrich Cornelius Agrippa von Nettesheim) (ur. 14 września 1486 w Kolonii, zm. w Grenoble 18 lutego 1535) - mag, okultysta, astrolog i alchemik.
Agrippa jest legendarnym pierwowzorem postaci Fausta w dramacie Johanna Wolfganga Goethego. Wedle legend sprzedał duszę diabłu i był wampirem. Opowieści związane z Agrippą są przerysowanym obrazem człowieka renesansu trudniącego się tylko zdobywaniem wiedzy. Wedle nich potrafił przenikać przez kraty więzienne, zamieniał złote monety w ślimaki i podróżował z czarnym psem. Faktem jest, że sprzeciwił się spaleniu czarownicy, za co był sądzony. Wedle legend uciekł z więzienia.
Agrippa studiował medycynę, filozofię i prawo. Trudnił się jednak filozofią, w której jako pierwszy odrzuca scholastycyzm. Wedle Agrippy nie istnieją żadne sposoby osiągnięcia prawdy absolutnej na Ziemi. Uważa on, że Bóg może zesłać oświecenie na każdego w każdym momencie, dlatego przesądy nie gwarantują szczęścia, ani nie są prawdami. Agrypa uważał, że tylko zagłębianie się w mistykę i Wielką Sztukę, zwaną Sztuką Królewską (od króla Salomona) i magią może przynieść efekty udanego życia. W księgach opisuje sposoby czarowania wedle magii naturalnej i ceremonialnej. Tworzy także amulety, które mogą między innymi "ożywić człowieka pośmiertnie po pewnym czasie".
Znany ze swoich książek:
- De incertitudine et vanitate scientiarum
- Libri tres de occulta philosophia
- De vanitate scientiarus (O marności nauk) powstało w 1530 i atakowało hermetyzm, astrologię, alchemię, kabałę oraz własne tezy Agrippy, a więc to wszystko czemu się do tej pory poświęcał. Był to jednak tylko chytry wybieg mający uśpić podejrzliwość inkwizycji i władz kościelnych.
De occulta philosophia (O filozofii tajemnej) krążyła początkowo tylko w drugim obiegu. Publikację tekstu odradził Agrippie Trithemius ( m.in. opat klasztoru w Würzburgu oraz badacz alchemii, hermetyzmu, kabały, prekursor kryptografii). Po udanym fortelu z "O marności nauk", w roku 1531 skierował do druku pierwszy tom, w 1532 pojawił się tom drugi, a po roku pełne trzytomowe wydanie. To monumentalne dzieło było podsumowaniem badań Agryppy nad magią i hermetyzmem, oczywiście ze względu na inkwizycję tekst musiał zostać zawężony do bezpiecznych dla autora granic. Był zdania, że istnieje również tajemna interpretacja mogąca być przekazywaną przez mistrza tylko ustnie i bezpośrednio uczniowi. (na podstawie "Eliksir i kamień"; Michael Beigent, Richard Leigh)
