Henryk Czapczyk

Z Wikipedii

Henryk Józef Czapczyk (ur. 27 sierpnia 1922 w Poznaniu), piłkarz polski, trener, zawodnik poznańskich Warty i Lecha, mistrz Polski; żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.

Treningi piłkarskie rozpoczął w klubie HCP Poznań (1935-1939). W czasie wojny był żołnierzem AK, w powstaniu warszawskim dowodził oddziałem szturmowym. Po upadku powstania jeniec kilku obozów, następnie oficer Polskiej Misji Repatriacyjnej w Niemczech. Otrzymał szereg odznaczeń bojowych, m.in. Order Virtuti Militari, Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Partyzancki.

Rozpoczął studia ekonomiczne w Antwerpii, ale zdecydował się na powrót do Polski w 1946. Został zawodnikiem Warty Poznań (1946-1948) i z tym klubem świętował największe sukcesy - wicemistrzostwo (1946) i mistrzostwo Polski (1947), pełniąc rolę kapitana. W latach 1949-1953 reprezentował barwy Lecha, wystąpił w 77 meczach i strzelił 14 bramek. Występował na boisku jako napastnik (pseudonim boiskowy "Ciapa"), był środkowym w znanym tercecie napastników Lecha "A-B-C" (z Teodorem Aniołą i Edmundem Białasem); uchodził za najlepiej wyszkolonego technicznie z tej trójki. Występował w kadrze narodowej "B".

Po zakończeniu kariery piłkarskiej był trenerem wielu polskich zespołów. Wraz z Lechem świętował awans do ekstraklasy w 1961, prowadził ponadto m.in. Olimpię Poznań, Warmię Olsztyn, Lechię Zielona Góra. W latach 90. działał w klubie Sokół Pniewy.

Źródła:

• Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, Lech Poznań, wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (8. część cyklu Kolekcja Klubów)

poprzednik: Wilhelm Lugr

Trener Lecha Poznań w latach 1959-1961

następca: Mieczysław Tarka

poprzednik: Edward Drabiński

Trener Lecha Poznań w roku 1964

następca: Zygfryd Słoma