Henryka Krzywonos
Z Wikipedii
Henryka Krzywonos-Strycharska – gdańszczanka, uczestniczka strajków w sierpniu 1980 roku. 15 sierpnia jako motorniczy gdańskiego tramwaju nr 15 zatrzymała go przy Operze Bałtyckiej i obwieściła pasażerom "Ten tramwaj dalej nie jedzie", rozpoczynając strajk gdańskiej komunikacji. Do "piętnastki" przyłączyły się wkrótce kolejne tramwaje i cała komunikacja miejska.
16 sierpnia udała się do Stoczni Gdańskiej ogłosić przyłączenie komunikacji do strajku. Wtedy właśnie komitet strajkowy podpisał porozumienie z dyrekcją. Gdy Lech Wałęsa ogłosił koniec strajku wykrzyknęła: "Zdrada! Jeśli nas porzucicie, będziemy zgubieni! Stocznię zostawią w spokoju, ale małe zakłady rozgniotą jak pluskwy! Nie przerywajcie strajku, autobusy nie zwyciężą czołgów!". Wraz z Aliną Pieńkowską, Anną Walentynowicz i Ewą Osowską zatrzymała na bramach robotników opuszczających stocznię. Pod wpływem tych wydarzeń Lech Wałęsa ogłosił strajk solidarnościowy. Henryka Krzywonos weszła w skład Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, 31 sierpnia została sygnatariuszką porozumień sierpniowych.
W stanie wojennym zajmowała się pomocą internowanym. Prześladowana przez władze, podczas jednej z rewizji została dotkliwie pobita i straciła ciążę.
Dziś prowadzi fundację pomagającą rodzinom w trudnej sytuacji.
3 maja 2006 odznaczona przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
