Herb Bełchatowa
Z Wikipedii
Herb Bełchatowa przedstawia scenę z biblijnej Księgi Rodzaju - w polu błękitnym drzewo na zielonym wzgórzu, o złotych liściach, czerwonych owocach i czarnym pniu wokół którego opleciony czerwony wąż, pod drzewem postacie Adama i Ewy.
Barwa tła jest obecnie niebieska, zaś węża - czerwona, zgodnie z prawidłami sztuki heraldycznej. Poprzednia barwa węża - zielona, łamala te zasady, gdyż nie powinna sąsiadować z błękitem tła. Gdy przed kilku laty zmieniano barwy herbu miasta zgodnie z propozycjami specjalistów, doszło w Radzie Miejskiej do zabawnej dyskusji o charakterze politycznym - radni o poglądach lewicowych optowali za czerwoną barwą tła, zaś liberałowie - za błękitną. Herb został zaprojektowany w 1847 do "Albumu Heroldii Królestwa Polskiego". Skąd wziął się ten pomysł, możemy dziś tylko przypuszczać. Otóż motyw Adama i Ewy jest dobrze znany z pieczęci cechu garncarzy (wystarczy zwrócić uwagę na symbolikę cechową we wnętrzu krakowskich Sukiennic). Być może autor projektu herbu Bełchatowa sprzed 150 lat przez pomyłkę wziął pieczęć cechową za dawną pieczęć miasta. Czy było tak w rzeczywistości, dziś już nie sposób dociec.
Herb (w obecnym kształcie opracowanym przez Centrum Heraldyki Polskiej z Warszawy) i barwy zostały przyjęte Uchwałą Rady Miejskiej Bełchatowa nr 58/V/97 w dniu 28 kwietnia 1997.
