Ignacy Baranowski
Z Wikipedii
Ignacy Tadeusz Baranowski (ur. 4 lutego 1879 w Lublinie, zm. 26 listopada 1917 w Warszawie), historyk polski, bibliotekoznawca.
Był synem prawnika Wojciecha i Teofili z Kudelskich. Jego stryj Ignacy był profesorem terapii ogólnej i diagnostyki lekarskiej Uniwersytetu Warszawskiego, a szwagier Władysław Natanson - profesorem fizyki teoretycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podstawowe wykształcenie uzyskał w domu rodzinnym, następnie uczęszczał do V gimnazjum w Warszawie i gimnazjów w Rydze i Petersburgu. Studiował historię na uniwersytecie w Moskwie (1898-1903) i historię gospodarczą na uniwersytecie w Lipsku (1907-1908). W 1904 uzyskał stopień kandydata nauk na uniwersytecie moskiewskim na podstawie pracy Sejmy polski i litewski przed Unią Lubelską; w 1906 obronił doktorat na UJ (praca Podlasie w przededniu Unji Lubelskiej).
Pracował w Archiwum Skarbowym w Warszawie, od 1909 w Bibliotece Ordynacji Krasińskich w Warszawie (od 1911 dyrektor). Prowadził wykłady z historii średniowiecznej gospodarczej w warszawskim Towarzystwie Kursów Naukowych (1912-1916), od 1916 był docentem w Katedrze Historii Polski Uniwersytetu Jagiellońskiego i tam również wykładał historię gospodarczą średniowiecza. W 1909 został członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, pełnił funkcję sekretarza Komisji Historycznej Towarzystwa. W 1906 należał do grona założycieli Towarzystwa Miłośników Historii, a krótko przed śmiercią został wybrany na przewodniczącego Związku Bibliotekarzy Polskich (1917).
Specjalizował się w nowożytnej historii gospodarczej Polski, zajmował się ponadto bibliotekoznawstem i edytorstwem. Był jednym z pionierów badań różnic ustrojowych wsi polskich w zależności od warunków geograficznych. Interesował się problematyką feudalizmu i spraw agrarnych w Polsce od XV do XVIII wieku, a także dziejami rodów patrycjuszowskich dawnej Warszawy. Przeprowadził zmiany w Bibliotece Ordynacji Krasińskich - zainicjował katalog działowy, wyodrębnił i zinwentaryzował działy specjalne (starodruków, rękopisów, rycin i map). Przygotował do wydania m.in. Materiały do dziejów wsi polskiej XVI-XVIII wieku (1909), Księgi referendarskie, 1582-1602 (1910), Inwentarze pałacu Krasińskich, później Rzeczypospolitej (1910). Ponadto opublikował m.in.:
- Komisje porządkowe w latach 1765-1788 (1907)
- Z dziejów feudalizmu na Podlasiu (1907)
- Wieś polska w okresie między Unią Lubelską a Konstytucją 3 Maja (1908)
- Biblioteka Załuskich w Warszawie (1912)
- Wieś i folwark (1914)
- Wsie holenderskie na ziemiach polskich (1915)
- Biblioteka Ordynacji Krasińskich w Warszawie (1917)
- Przemysł Polski w XVI wieku (1919)
Źródła:
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983
