Ignacy Szpunar
Z Wikipedii
Ignacy Szpunar (ur. 28 stycznia 1891 - zm. 8 marca 1947) — polski wojskowy. We wrześniu 1939 roku, dowódca 2 morskiego pułku strzelców z Gdyni.
W latach 1911-1913 członek Związku Strzeleckiego.
Po maturze (1913) służył jako porucznik w austriackim 90 pułku piechoty. Stworzył tajną organizację wojskową, w wyniku której 90 pułk piechoty, pod koniec września 1918 roku znajdujący się w Odessie- ogłosił się pułkiem polskim. Na początku listopada tegoż roku wrócił do Jarosławia.
Od 1 listopada 1918 roku w Wojsku Polskim. Kolejno awansował i pełnił służbę do posiadanego stopnia.
19 marca 1937 roku mianowany podpułkownikiem Wojska Polskiego.
Od 1 maja 1937 dowódca 2 morskiego batalionu morskiego w Gdyni, batalion organizował w wyjątkowo trudnych warunkach, szczególnie kwaterunkowych.
W kampanii wrześniowej od samego początku 2 Morski Pułk Strzelców pod jego dowództwem podlegał dowództwu Lądowej Obrony Wybrzeża, zatrzymał wojska niemieckie atakujące od strony Sopotu. Po kilkudniowych walkach w gdyńskich lasach i okolicznych miejscowościach, na rozkaz płk Dąbka wycofał się z żołnierzami na Kępę Oksywską. Tam jego pułk prowadził walki aż do kapitulacji do 19 września 1939 roku.
Następnie przebywa w niewoli do obozu jenieckiego Oflag VII A Murnau.
Zmarł 8 marca 1947 roku, a zgodnie z jego wolą pochowano go na wojskowym cmentarzu w Gdyni Redłowie, tam gdzie spoczywają żołnierze z którymi walczył.
