Irena (cesarzowa bizantyjska)

Z Wikipedii

Święta Irena (ur. ok. 752 - zm. 9 sierpnia 803), żona Leona IV.

Od 780 regentka przy małoletnim synu Konstantynie VI. Gdy pełnoletni syn próbował ją odsunąć od władzy, oślepiła go i uwięziła. W 787 r. podczas II soboru nicejskiego przywróciła kult obrazów. Organizatorka pierwszego konkursu piękności w Bizancjum. W latach 797-802 sprawowała samodzielnie rządy jako pierwsza kobieta w historii Bizancjum. Część elit zachodnich skupionych wokół papieża Leona III uznała w tej sytuacji tron tron cesarski za faktycznie opróżniony i w 800 r. ofiarowała godność cesarską Karolowi Wielkiemu. W celu zjednoczenia prowincji zachodnich i wschodnich Karol Wielki planował małżeństwo z Ireną, do którego jednak nie doszło z powodu zamordowania cesarzowej. W Kościele katolickim i prawosławnym Irena odbiera cześć jako święta.

Poprzednik Konstantyn VI

Cesarz bizantyjski 797 – 802

Następca Nicefor I Genik